Ljósberinn - 01.02.1957, Blaðsíða 14
torkennilegur í hvítum fötum og með breiðan
sólhjálm á höfði. Systkinin hlupu í fang for-
eldra sinna. Þeim var mikið niðri fyrir. Þau
höfðu frá mörgu að segja og höfðu margs að
spyrja. En hér var ekki til setu boðið.
— Nú verðum við að koma okkur af stað,
kallaði pabbi þeirra. Bíllinn hans var ekki af
nýjustu gerð, en vel gekk þeim inn í borgina.
Borgin þótti þeim stórfurðuleg. Lengi vel
sáu systkinin ekki önnur hús en stráskýli,
flest kringlótt með strýtumynduðu þaki.
Margar stórar og fallegar byggingar voru í
miðborginni. Furðulegast þótti þeim þó hve
margt og sérkennilegt fólk þau sáu á götun-
um. Flestir voru mjög dökkir 1 andliti og með
kolsvart, hrokkið hár. Sumir voru eins klædd-
ir og fólk í Svíþjóð. Miklu fleiri voru þó í
eþíópskum búningi, höfðu varpað yfir herðar
sér löngu, hvítu, ósaumuðu efni, sem helzt
líktist gluggatjöldum. Karlmenn voru í hvít-
um, nærskornum buxum. Kjólar kvenfólksins
voru skósíðir.
Birgitta hélt sig að móður sinni, þögul og
þreytt. En Steinn þreyttist ekki á að spyrja
og horfa á allt það óvenjulega, sem fyrir þau
bar.
— Hvers vegna klæðir fólk sig svona
skringilega?
Faðir hans var með hugann við aksturinn
og gat litlu svarað.
— Þetta er tízka hér, sagði hann. Hvíta
sjalið, sem fólkið hefur um herðarnar, er nefnt
shamma.
Hann stöðvaði bílinn skyndilega. Mikil
þrengsli voru á götunni. Nú fór löng heylest
þvert yfir götuna, sem bíllinn ók um. Heyið
var reitt á ösnum. Baggarnir voru svo fyrir-
ferðamiklir, að asnarnir sáust ekki. Þó sást
snoppan, löng eyrun og fjórir grannir fætur,
sem trítluðu undir böggunum. Lestina rak
svartur drengur. Hann hottaði á lestina, æpti
öðru hvoru og sveiflaði löngu priki.
Eftir að hafa ekið aftur um hríð, komu þau
að breiðu girðingarhliði. Járngrindur voru
í hliðinu, en fyrir innan þau voru tvær högg-
myndir af ljónum. Varðmenn stóðu beggja
megin hliðsins, hljóðir og hreyfingarlausir eins
og Ijónsmyndirnar. Bíllinn staðnæmdist við
hliðið. Gegnum það horfðu þau inn í stóran
skrúðgarð með allavega litum, fjölskrúðug-
um blómabeðum og gosbrunni. í miðjum garði
var feiknastór steinbygging eða höll, með
breiðum þrepum upp að anddyrinu.
Mesta undrun vakti þó stórt járngrindabúr
fyrir utan hliðið. Það voru ljónabúr. Hér sáu
þau í fyrsta skipti á ævinni lifandi ljón og
þótti mikið til koma.
— Hér býr keisari Eþíópíu, Haile Selassie,
sagði faðir þeirra. Hann er lítill að vexti, en
er þó mikilmenni. Hver veit nema þið fáið að
sjá hann einhvern tíma. En nú verðum við að
halda áfram til Entottó.
Þau óku gegnum ilmandi eukalyptusskóg.
Vegurinn var grýttur og ósléttur. Seint og
síðarmeir komu þau að mjóum afleggjara, óku
eftir honum um stund, komu að hliði, óku inn
um það og síðan milli fagurra blómabeða upp
að stóru, hvítu húsi.
— Þá erum við komin, sagði pabbi þeirra.
Á morgun leggjum við af stað heim til Ersó.
Ferðin til Ersó.
Kristniboðsstöðin var í Ersó, en þangað var
tveggja daga ferðalag frá Addis Abeba, þó að
lagt væri snemma af stað báða dagana og
ekkert bæri út af.
Egon frændi hafði fengið stöðu í Addis
Abeba og varð hann þar eftir. Þau voru ekki
nema fjögur í bílnum, enda ekki sæti fyrir
fleiri. Alls konar vörum hafði verið troðið
í hann, auk farangurs.
Fyrsta daginn var ekið um víðáttumikla
hásléttu. Handan sléttunnar gnæfðu fjólublá-
ir fjallatindar. Þar sem gróður var gisinn
grillti í dökkrauðan jarðveg. Langt var milli
þorpa, en þau voru yfirleitt umlukt svo há-
um kaktusgróðri, að aðeins sást ofan á strá-
skýli þorpsbúa. Búfénaður var á beit meðfram
veginum. Kýr höfðu háan herðakamb, en
sauðfé hafði digra og langa rófu. Þeim var
sagt, að spikið á rófunni kæmi í stað fóðurs,
þegar gróðurleysi er mest vegna langvinnra
þurrka. Spikrófan gerði sem sagt sama gagn
og sarpur rjúpunnar.
Nú hafði losnað um málbeinið hjá Birgittu.
Það óð á henni, og höfðu foreldrar hennar
ekki við að svara öllu, sem hún þurfti að
spyrja um. En er sól hækkaði á lofti og hiti
varð nær því óþolandi í bílnum, seig á hana
þreyta og svefn. Steinn var fámáll, ekki vegna
þess að hann syfjaði, en það var svo margt
nýstárlegt, sem fyrir augu bar og allt langaði
LJDSBERINN
12