Ljósberinn - 01.02.1957, Blaðsíða 15

hann til að sjá og láta ekkert fram hjá sér
fara.
Þegar þau nálguðust fjallgarðinn lá vegur-
inn ýmist upp á móti eða niður á við. Niðri í
þröngum dölum var mikill, óhrjálegur gróður
og hitamolla nær því óþolandi. Sjakalar og
dáhirtir skutust milli runna, en háværir baví-
anar léku sér eða rifust í klettunum efst í
hlíðunum. Þeir voru forvitnir og horfðu ó-
hræddir á eftir bílnum.
Þau fengu gistingu í stráskýli í stóru þorpi.
Húsráðandi var góðkunningi kristniboðanna.
Hann var maður broshýr, andlitið var ákaf-
lega dökkt, en tennur stórar og skjannahvítar.
Hann var berfættur og hafði ljósgrátt shamma
á herðum. Maðurinn hét Ató Berhane og tal-
aði amharísku. Birgitta og Steinn skildu ekki
orð af því, sem hann sagði. Ató Berhane var
vingjarnlegur og hæverskur. Þegar þau heils-
uðu honum, hneigði hann sig djúpt.
— Tanestelinj, sagði hann hvað eftir annað.
— Svaraðu tanestelinj, það þýðir góðan
dag, sagði móðir Steins.
— Tanestelinj, sagði Steinn, en Birgitta
var feimin og sagði ekkert.
Ató Berhane talaði mikið á þessu óskiljan-
lega máli við föður þeirra. Ató Berhane virt-
ist vera að þakka honum fyrir eitthvað. Síð-
an hvarf hann inn í kofann. Forvitin börn
höfðu safnazt kringum bílinn. Þau voru alveg
ófeimin. Hin yngstu þeirra voru næstum því
nakin. Öll höfðu þau mikið, hrokkið hár og
stór, dökk augu. Forvitni þeirra óx um allan
helming, er farið var að flytja farangurinn úr
bílnum inn í kofann. En þá var Steini nóg
boðið.
— Segðu krökkunum að fara, mamma,
sagði hann. Þau ætla að standa þarna og stara
á okkur meðan við borðum.
— Já, er það ekki von. Þeim er ekki of gott
að horfa á okkur. Þau hafa ekki margt sér
til ánægju. Þú venst þeim. Ató Berhane ætlar
að gefa okkur eitthvað að borða.
Ató Berhane kom aftur að stundarkorni
liðnu. Konan hans var nú með honum. Hún
var grennri en hann og bjartari yfirlitum.
Hún setti fram borð og hlóð á það kökum. Þá
bar hún sósu með kjötbitum og bað gestina
gera sér þetta að góðu. Þegar kristniboðinn
hafði beðið borðbæn tók hann sér vænan
kökubita, dýfði honum í sósuna og borðaði
BSroytt sesse svijs
Þú getur breytt ólundarlegu andliti í glað-
legt og öfugt með mörgu móti. — Það
þarf oft lítið til. Það er líka auðvelt að
gera það eftir myndinni hér að ofan. Teikn-
aðu á gagnsæjan pappír útlínur efra andlits-
ins, þ. e. a. s. ekki munn, nef, augu og auga-
brúnir. Teiknaðu síðan tvær myndir á sama
hátt, sína eftir hvorri fyrirmynd, af munni,
nefi, augum og augabrúnum. Klipptu þær
síðan til eftir útlínunum, og felldu þær til
skiptis inn í fyrstu myndina. Þá sérðu, að það
þarf vissulega stundum lítið til að fá menn til
að breyta um svip.
síðan með góðri list. Steinn var glorhungrað-
ur og var ekki seinn á sér að fara að hætti
föður síns. Á næsta augabragði gapti hann
eins og maður, sem er að kafna.
— Hvað er að þér, drengur? spurði faðir
hans. Gengur eitthvað að þér?
— Þetta er hræðilegur matur. Það er eins
og eldur logi í kokinu á mér.
Móðir hans og Ató Berhane skellihlóu.
Framhald.
LJÓSBERINN
13