Ljósberinn - 01.05.1957, Blaðsíða 4

r
Þú skalt ekki stela
Þegar Páll litli kom heim úr skólanum,
var hann mjög svangur. Mamma hans var ekki
heima, og hann fór fram í eldhús, að leita
eftir, hvort hann fyndi ekkert, sem hann gæti
satt hungur sitt með.
Jú, brátt kom hann auga á kassa fullan
af gómsætum kökum. Hann vissi vel, að
mamma hans hafði keypt þetta til nestis á
sunnudaginn, því þá átti að fara í skógarferð.
En Páll litli hugsaði með sér, að hann ætti
líka að fara í skóginn, svo það gerði ekkert
til þótt hann smakkaði ofurlítið á þessu góð-
gæti núna. En áður en hann vissi af, var hann
búinn að borða margar kökur og farið að
lækka í kassanum. Hann flýtti sér að loka
kassanum og hljóp út til að leika sér.
Um kvöldið, þegar mamma hans var búin
að leggja á kvöldborðið og bera inn matinn,
kallaði hún á Pál. Hann sagðist ekki hafa
lyst á að borða, en sér væri óglatt og bað
mömmu sína að leyfa sér að hátta.
Móður hans fannst þetta mjög einkenni-
legt og skildi hvorki upp né niður í þessu
með drenginn.
Um miðja nótt vaknaði Páll litli og kvart-
aði um, að sér væri illt í maganum og eins
nefði hann höfuðverk. Mamma hans kom til
hans til að hjálpa honum. —
Þá sagði Páll: — Mamma mín. Ég hef
nokkuð að játa fyrir þér.
Guð launar þeim, sem halda boðorð hans.
Þeir fengu þvílíka veiði, að þeir höfðu hvorki
fyrr eða síðar þekkt annað eins. Jafnvel þeir
vantrúuðustu af skipshöfninni sáu, að það
borgar sig alltaf að hlýðnast Guði.
Þessi hugrakki skipstjóri hét Sven Foyn
og er alþekktur norskur veiðigarpur. Hann
fann seinna upp hvalskutulinn og varð marg-
faldur milljónamæringur. Hann vildi alltaf
leita fyrst guðsríkis.
52
Mamma settist á rúmið hans og Páll sagði.
— Ég veit vel mamma mín, af hverju mér
er illt í maganum. Ég tók og borðaði mikið
af góðu kökunum, sem þú varst búin að kaupa
í skógarferðina á sunnudaginn. Getur þú fyr-
irgefið mér elsku mamma mín?
Móðirin varð í senn bæði hrygg og hissa,
en sagði með mildum kærleiksríkum róm:
— Mér þykir vænt um, drengurinn minn,
að þú hefur sagt mér þetta allt. Gerðu aldrei
framar það, sem þú veizt að er ljótt. Biddu
Jesúm að fyrirgefa þér þetta og hjálpa þér
til þess að taka aldrei framar neitt, sem
aðrir eiga, og svo er ég sannfærð um, að þér
batnar bráðum aftur.
Páll litli fór niður á gólf og kraup á kné
við rúm sitt, með spenntar greipar og bað:
— Kæri Jesús! Fyrirgefðu mér, að ég var
svo vondur, að stela góðu kökunum hennar
mömmu, og hjálpaðu mér til þess að taka
aldrei framar neitt, sem ég ekki á.
Mamma bað líka Jesúm fyrir drenginn
sinn, að hann mætti verða ráðvandur og
góður drengur.
Brátt sofnaði Páll aftur, en vaknaði snemma
næsta morgun. Hann klæddi sig í flýti og
hljóp fram til mömmu sinnar.
Mamma hans sagði: — Elsku drengurinn
minn. Nú ætla ég að biðja þig að læra litla
setningu utanað, hún er svona: „Sá, sem stal,
steli ekki framar". Það mun hjálpa þér, þegar
freistarinn vondi vill lokka þig til þess að taka
eitthvað, sem þú átt ekki.
Þegar Páll litli kom að borða morgunmat-
inn, hrópaði hann:
— Mamma mín! Ég er alveg búinn að læra
setninguna, sem þú sagðir mér. Nú skal ég
aldrei taka aftur það, sem ég ekki á.
Mamma faðmaði að sér drenginn sinn og
sagði: — Guð blessi þig elsku barnið mitt og
farsæli þín góðu áform. M. K.
LJDSBERINN