Ljósberinn - 01.11.1957, Blaðsíða 7

2}<íra*öaur L
'ýraóoyur barnanna
Þegar Pilli var einn heima
íkornahjónin ætluðu í langt
ferðalag. Þau ætluðu að fara
þvert í gegnum skóginn, yfir
engið og alla leið yfir í garð-
inn hjá Lárusi gamla skógar-
verði.
Þar var stórt og fallegt
hnetutré alþakið hnetum.
Það var ekki hægt að taka
Pilla litla með, þetta var
allt of löng og erfið ferð fyrir
svo lítinn unga.
En þetta var í fyrsta skipti,
sem Pilli var skilinn eftir
einn heima, og það voru ekki
svo fá ráðin, sem foreldrar
hans gáfu honum áður en þau
lögðu af stað.
Hann varð að halda sig í
hreiðrinu, og hann mátti alls
ekki kalla á eftir refnum, og
hann mátti ekki heldur henda
hnetum í höfuðið á héranum.
Já, það var nærri ómögulegt
að telja upp allt, sem hann
mátti ekki gera, meðan for-
eldrar hans væru burtu.
Þau hlupu af stað og sögð-
ust ætla að flýta sér heim.
Pilli sat nú góða stund kyrr
í hreiðrinu og virti fyrir sér
umhverfið. En satt að segja
var þetta leiðinlegt til lengd-
ar. Hann hljóp því eftir trjá-
greininni og tók undir sig
stökk út á grein á næsta tré.
Já, hérna var þá gat spæt-
unnar. Hún var sannarlega
dugleg að gera holur í tré.
Pilli klifraði hærra upp í tréð,
en þá skrikaði honum fótur,
og hann hrapaði niður á jörð.
Nei, hann hrapaði ekki niður
á jörð heldur niður í tréð,
Nú varð Pilli svo hræddur,
að hann gat sig ekki hreyft
langa stund. Þegar hann var
búinn að jafna sig, fór hann
að líta í kringum sig, Hann
sá þá, að hann sat á eintóm-
um hnetum.
— Já, þetta var sannarlega
gott, sagði hann við sjálfan
sig. Nú er bezt að koma sér
heim.
Þegar hann var nýkominn
heim, komu þau pabbi og
mamma heim úr sínu ferða-
lagi. Þau voru heldur súr á
svipinn, því að Lárus gamli
hafði sjálfur verið búinn að
tína allar hneturnar af trénu.
— Það gerir ekkert til, sagði
Pilli, því að tréð hérna rétt
hjá er fullt af hnetum.
Foreldrar hans voru svo
glaðir, að þeir gleymdu að
spyrja Pilla, hvernig hann
vissi. það!
LJDSBERINN
127