Ljósberinn - 01.12.1957, Qupperneq 33

— Nei, mælti hann ákveðið. hér verð ég
ekki. Ég er kristinn og það er betra en allt
annað. Ef þú ert faðir minn, þá getur þú
hjálpað okkur báðum til að komast undan
á flótta.
— Það er til of mikils mælzt. Það væri
úti um m'ig, ef félagar mínir kæmust að því
að ég hefði hjálpað ykkur. En ég get hjálp-
að félaga þínum, verðir þú hér eftir hjá
okkur.
Steinn hafði hlustað á þá án þess að mæla
orð frá vörum. Hann hafði orðið svo undr-
andi, að hann gleymdi þeirri hættu, sem þeir
voru staddir í. En nú þreif hann í handlegg-
inn á Abebe.
— Þú mátt ekki verða ræningi, sagði hann.
Þú ert kristinn eins og ég. Þá verða þeir
heldur að drepa okkur báða.
— Nei, ég verð ekki ræningi, svaraði
Abebe. Ég verð hér ekki. Guð hjálpar okkur
áreiðanlega.
— Þú getur beðið til Guðs þíns, þó að þú
verðir hér hjá okkur, sagði faðir háns. Þú
getur bjargað lífi félaga þíns. Það mundi
gleðja föður hans. Eða villt þú ekki komast
hjá að þér verði hrundið fyrir björg, ef mögu-
legt er?
— Það verður að hafa það. Hér verð ég
ekki.
Ræninginn sat um stund hreyfingarlaus.
Steinn horfði á hann. Hann var ekki ill-
mannlegur. Steinn .sá að hann var hryggur
og fór að vorkenna honum. Líklega iðraði
hann þess að hafa orðið ræningi og viðskila
við son sinn. Abebe vildi ekki vera sonur
hans, líklega yrði hann ekki á lífi eftir fáar
klukkustundir.
Steinn horfði um stund út í myrkrið niður
undan bjargbrúninni. Átti að hrinda honum
og Abebe niður í þetta myrkur eftir skamma
stund? Hann spennti greipar og bað til Guðs
í hljóði:
— Hjálaðu okkur, góði Guð, til þess að
vera ekki hræddir þegar þeir hrinda okkur
hér út fyrir! Amen.
Ræninginn reis á fætur. Hann horfði stund-
arkorn á þá Abebe og Stein, gekk nokkur
skref frá þeim, en sneri aftur og sagði:
— Þið skuluð láta þetta band hanga þarna
LJOSBERINN
J}ólas tfamaa
Jólastjarnan hátt á himni ljómar,
hennar berast kærleiks ríku hljómar,
til vor manna trúar gleði veitir,
túlka þessa blessun engla sveitir.
Syngja þær um sigur máttinn hæða,
sonur Guðs á lofgjörð þeirra kvæða,
Dýrð sé Guði, djúpur hjarta friður
dvelur með þeim, sem að Drottinn styður.
Jólastjarnan, blíða, fagra, bjarta,
blessun þín hún ljómar við mitt hjarta,
undur heilags anda sigur gefur,
ó, hve blítt þú leitt mig, Drottinn, hefur.
Margrét Jónsdóttir
frá Búrfelli.
út fyrir, þeir halda þá að þið hafið komizt
niðu.r Komið niður í skarðið rétt fyrir sólar-
uppkomu. Ég er þá á verði.
Grænar glirnur í myrkri.
— Hvernig fer, ef pabbi þinn er ekki þarna
á verði, heldur einhver annar? Við verðum
þá skotnir.
— Ég held þeir megi skjóta. Það er ekki
verra en við hröpuðum. Við leggjum ekki
af stað fyrr en birtir, eins og hann sagði.
Framh.
169