Ljósberinn - 01.01.1960, Blaðsíða 8

Jón átti að dvelja um tíma hjá Sveini
skósmið, sem var góður og guðhræddur mað-
ur. Menn töluðu um það sín á milli, að Sveinn
væri ekki svo vel stæður, að hann hefði efni
á að taka að sér ókunnug börn. En Sveinn
leit á þetta með öðrum augum. Honum var
sama, þótt hann eyddi nokkrum krónunum
meira, ef hann gat þjónað Guði og meðbræðr-
um sínum.
Jón var góður drengur. Hann var fölur í
kinnum og leit veiklulega út, en hann var
glaður og fjörugur, og Sveini og honum kom
vel saman. Jón reyndi að gera eins mikið
gagn og hann gat. Hann hljóp með tilbúna
skó um nágrennið og kom aftur heim með
peninga til Sveins.
Það, sem Sveini og Jóni þótti mest gam-
an að, var að róa á morgnana út á vatnið.
Sveinn var dulegur veiðimaður, og hann sá
kaupmannnium fyrir laxi og öðrum góðum
fiski, sem var eftirsóttur á staðnum.
Jón sá um að koma fiskinum sem bráðast
til kaupmannsins. Stundum veiddist að vísu
ekki mikið, en í önnur skipti voru þeir heppn-
ir og veiddu vel. Að síðustu var þetta farið
að ganga svo vel, að Sveinn gat ekki notað
heimilisvogina til þess að vega fiskinn, því
að hún tók ekki nema 6 kg. Hann hefði að
vísu getað notað hana með því að vega nokkr-
um sinnum, en Sveini datt þá ráð í hug.
Hann hafði aðra vog. Hún var í einfaldara
lagi, en mjög hentug. Vogin var mjög undar-
leg, en samt sem áður var hægt að reiða sig
á hana. Jón skemmti sér vel við að sjá Svein
vega fiskinn.
Síðan fór Jón til kaupmannsins með fisk-
inn, og þar var fiskurinn veginn aftur.
— Hvað ertu með mikinn fisk í dag?
— Ekki minna en tíu kíló, svaraði Jón.
— Svo-o, er Sveinn farinn að taka upp
á því að plata mig svolítið með vigtunina
á fiskinum.
Jón stóð kyrr. Hann vissi ekki nákvæmlega,
hvað kaupmaðurinn meinti. Sveinn plataði
ekki neinn, það vissi hann. Það hlutu að vera
einhver önnur mistök.
★
PÉTUR
LITLI
★
MYNDASAGA
FYRIR YNGSTU
BÖRNIN
★
Pétur litli haíði gaman af því að
leika sér í snjónum, enda var hann
vel klœddur
Hann velti snjóbolta
snjókarl. Kúst fékk hann c
hjd mömmu sinni og lét
LJDSBERINN
s