Ljósberinn - 01.04.1960, Blaðsíða 4

Keisarinn tók honum blíðlega, brosti til hans
og kvaðst eiga honum skuld að gjaMa.
— För mín til Elbu hefur eigi gefið mér
tóm til þess fyrr en nú. En af því að ég veit,
að hersveit yðar er skammt héðan, þá hef ég
ekki lengur viljað fresta því. Það voruð þér,
sem fyrstur réðist á óvini vora við Baussen.
Þér unnuð yður frægð hjá Dresden, hjá Leip-
zig, hjá Hanau. Takið við þessu skjali. Þar
eruð þér skipaður hershöfðingi. Ég sagði líka
einu sinni við yður: — Það verður einhvern
tíma launað, sem vel er gert.
Ókunni maðurinn, sem allir höfðu haldið,
að væri prestur eða skólakennari, var þá
hvorki meira né minna en keisarinn sjálfur.
★
BOLA ,
uióa
Boli alinn baulu talar málið,
bítur og heitir Liturnautið hvíta.
Slyngur á engjar ungur sprangar löngum,
undan stundum, skundar grund til sprunda.
I gufukofa krœfur sofið hefur,
kul ei þolir boli, skolin svolar.
Uxann vaxinn öxin saxað getur,
ýtar nytir eta ket í vetur.
Látra-Björg.
Arabíski úlfaldinn er
með eina kryppu, — dró-
medar. Hann er spordrjúg-
ur og frábærlega þolgóð-
ur, getur farið miklar
vegalengdir undir þungum.
böggum. Þeir geta verið
án vatns og fóðurs í þrjá
sólarhringa samfleytt. Þá
er kryppan honum vara
forði, sem hann lifir á.
Þegar honum er brynnt
þyrstum, getur hann
drukkið stanzlaust í hálf-
tíma og innbyrt hundrað
lítra vatns.
Þegar í harðbakkann
slær á langleiðum eyði-
merkunnar, slátra lesta-
menn úlfalda og drekka úr
honum vatnið. Flestu öðru
fremur gerir úlfaldinn
mannlega tilveru mögu-
lega í eyðimörk. Menn
drekka mjólkina, nota
hann til áburðar og reiðar,
slátra honum gömlum sér
til matar og nota húð og
hár til ýmislegs.
IJlfaldinn er heimskur,
skapiilur og villtur að eðl-
isfari og nýtur lítils kær-
leika hjá eiganda sínum.
Arabískir úlfaldar svæla þorsta sínum.
36
LJ □ S B E H I W W