Ljósberinn - 01.04.1960, Qupperneq 10

★
í TELPAN. SEM BAÐ

Áður fyrr voru telpur mjög lítils virtar í
Kína. Ef maður þurfti á telpu að halda til
einhvers starfa, var hægt að fá hana keypta
fyrir lítið fé. Fyrir all-mörgum árum — áður
en Kína hafnaði bak við járntjaldið — keypti
rík fjölskylda litla telpu. Hjónin áttu enga
dóttur, og þess vegna átti hún að rækja dótt-
urskyldurnar innan fjölskyldunnar.
Mayling, en svo hét telpan, var vel upp
alin og dugleg. Hún talaði allt aðra mállýzku
en fjölskyldan, sem keypti hana, og af því
var vitað að hún kæmi langt að. Hún hafði
einnig ýmsa undarlega siði, sem menn höfðu
aldrei séð áður.
— Það lítur ekki út fyrir að hin nýja dótt-
ir okkar tilbiðji anda feðranna eins og við,
sögðu þau áhyggjufull. Áður en hún fer að
sofa, krýpur hún og biður, og áður en hún
borðar, biður hún alltaf til Guðs síns.
Það var ákveðið, að leyfa henni þetta, þang-
að til hún hefði lært nýju mállýzkuna. Þá
væri hægt að kenna henni, hvað til heyrði á
þessu nýja heimili.
Það leið ekki á löngu, þar til Mayling hafði
lært nýju mállýzkuna, en þrátt fyrir alla
kennslu, hélt hún áfram að biðja eins og áð-
ur, og var mjög nákvæm í guðsdýrkun sinni.
í þessum stóra bæ var enginn, sem var
kristinn, svo að fjölskyldan gat ómögulega vit-
að, að Mayling hafði fengið kristilegt uppeldi
og bað til Jesú. Þau héldu þess vegna, að
hún bæði til einhvers guðs, sem mikið var til-
beðinn í héraðinu, sem hún var frá.
Dag nokkurn kom kristinn Kínverji til bæj-
arins og gekk af tilviljun fram hjá húsinu,
þar sem Mayling átti heima, Gegnum opinn
glugga sá hann 8—9 ára gamla telpu sitja
með hrísgrjónaskál fyrir framan sig, en áður
en hún byrjaði að borða, lagði hún saman
hendurnar og bað borðbænar.
Hann varð mjög glaður yfir að finna ein-
hvern þar í bænum, sem bað til Guðs, þvi að
hann hélt, að þar væri enginn, sem tryði á
Jesúm. í húsinu við hliðina stóð maður í dyr-
unum. Hann gekk að manninum og spurði
hver byggi í næsta húsi, og hvort þau væru
kristin.
— Nei, þau eru það ekki, sagði maðurinn.
Hvað telpan er veit ég ekki. Hún hefur ákaf-
lega undarlega siði, og biður til einhvers guðs,
sem við þekkjum ekki hér um slóðir.
Þessi kristni Kínverji varð forvitinn að
vita um þessa litlu telpu, sem bað borðbæn-
ar, og þess vegna heimsótti hann fósturföður
hennar. Mayling kom inn í herbergið, þar sem
þeir sátu og töluðu saman, og þegar hann
talaði til hennar á sinni eigin mállýzku, svar-
aði hún á sama máli.
Hann kvaddi nú í skyndi og flýtti sér heim
á hótelið til að skrifa bréf til vinar síns, sem
var prédikari. Fyrir u. þ. b. tveimur árum
síðan hafði dóttur hans verið stolið, og for-
eldrarnir höfðu syrgt jhana mikið.
— Ég hef fundið telpu hér, skrifaði hann.
Hún talar mállýzku okkar og biður til Guðs,
og ég vona að þetta sé dóttir þín.
Strax og prédikarinn fékk bréfið, ferðað-
ist hann hina löngu leið til að sjá Mayling, og
strax og hann sá hana vissi hann, að þetta
var dóttir hans. Hann keypti hana af fóstra
hennar, og þau ferðuðust hamingjusöm heim
til móðurinnar, sem beið full eftirvæntingar
eftir að vita, hvort hún myndi fá telpuna
sína aftur.
Ef Mayling hefði ekki haldið fast við trúna
á Jesúm, og beðið eins og pabbi og mamma
höfðu kennt henni, hefði hún aldrei komizt
heim til foreldra sinna og systkina.
Það fylgir því stöðugt • mikil blessun að
biðja Jesú og trúa á hann, þrátt fyrir það, að
fólk, sem við umgöngumst, þekki hann ekki.
★ ★ ★
UDSBERINN
42