Ljósberinn - 01.09.1960, Blaðsíða 6

óvenjulegt hve vel þeim kom saman. Þeir
skiptust á að aka bílnum og Stefán aðstoðaði
bróður sinn ef illa gekk. Hún minntist þess
að langt var síðan að þeir hefðu orðið ósáttir,
og hugleiddi það með sjálfri sér. Um kvöldið
tók hún Stefán á kné sér og fór að tala við
hann um þetta. Stefán brosti.
„Já, mamma," sagði hann. „Fyrir nokkru
fór frænka með mig í sunnudagsskólann og
þar heyrði ég sagt frá Jesú og hve góður hann
hefði verið og að við ættum einnig að reyna
að vera eins og hann. Þar lærði ég einnig að
biðja til Guðs í Jesú nafni og nú bið ég á
hverju kvöldi og einnig um það, að ég mætti
verða betri við litla bróður minn og ég veit,
að Guð hefur heyrt bænir mínar, því að nú
langar mig til þess að vera góður við hann,
hann er svo lítill.“
Mamma kyssti drenginn sinn á kinnina.
„Þú verður að halda áfram að fara í sunnu-
dagsskólann,“ sagði hún brosandi.
„Já, mamma,“ sagði Stefán, „og þegar Pét-
ur er orðinn stærri, þá ætla ég að taka hann
með.“
Eggert Laxdal.
★
OLYMPÍULEIKARNIR
Olympíuleikarnir eru einn mesti íþróttavið-
burður í heimi. Þeir voru upprunalega haldn-
ir í Grikklandi hinu forna, en voru teknir
upp sem alþjóðaleikir seint á öldinni, sem leið.
Síðan hafa þeir verið haldnir sem hér segir:
1896: Aþena, Grikkland.
1900: París, Frakkland.
1904: St. Louis, Bandaríkin.
1908: London, England.
1912: Stokkhólmur, Svíþjóð.
1920: Antwerpen, Belgía.
1924: París, Frakkland.
1928: Amsterdam, Holland.
1932: Los Angeles, Bandaríkin.
1936: Berlín, Þýzkaland.
1948: London, England.
1952: Helsingfors, Finnland.
1956: Melborne, Ástralía.
1960: Róm, Ítalía.
£agah upt tftfaffl ccf Ccu
Guð skapdði manninn í sinni mynd.
Hann skapaði karl og konu. Guð kallaði
manninn Adam, en maðurinn nefndi konu
sína Evu. Þau voru fyrstu foreldrar mann-
anna. Þau bjuggu í afar fögrum garði. Eden
var hann kallaður. Þar voru alls konar
ávaxtatré. Guð sagði, að þau mættu eta
eins og þau lysti af öllum trjánum nema
einu, skilningstré góðs og ills. Það stóð í
miðjum garðinum. Af því máttu þau ekki
eta. „Ef þið gerið það, þá munuð þið deyja,“
sagði Guð.
Adam og Eva áttu einn hœttulegan og
slœgan óvin, Satan. Hann smaug inn í Eden
í líki höggorms og sagði við Evu: „Hefur
Guð sagt að þið megið ekki eta ávexti af
neinu tré í garðinum?“ Þá svaraði Eva:
„Af ávöxtum trjánna í garðinum megum
við eta nema skilningstrés góðs og ills.
Ávexti þess megum við ekki snerta.“ Þá
sagði Satan: „Ekki skaðar ykkur að eta
ávaxti þess.“
Og þau borðuðu ávextina, sem Guð hafði
bannað þeim að snerta.
Þá urðu þau Adam og Eva hrœdd, af
því að þau höfðu óhlýðnast Guði. Og þau
földu sig fyrir Guði í Edengarði. En Guð
kallaði til þeirra og sagði: „Adam, hvar
ertu?“ Adam svaraði: „Ég h&yrði til þín og
varð hrœddur.“ Þá spurði Guð hann: „Hef-
ur þú etið af trénu, sem ég bannaði þér
að snerta?“ „Já,“ svaraði Adam. „Konan,
sem þú gafst mér, hún gaf mér af trénu
og ég át.“
Guð sagði þá við konuna: „Hvað hefur
þú gert?“ Hún svaraði: „Höggormurinn
tœldi mig, svo að ég át.“
Og Guð sagði við höggorminn: „Af því
að þú gerðir þetta skalt þú vera bölvaður.
Og fjandskapur skal vera milli þín og
konunnar. Afkomandi hennar skal sundur-
mola höfuð þitt.“
— Til þess kom Guðs sonur í heiminn,
að hann skyldi að engu gera verk Satans.
«90
LJDSBERINN