Ljósberinn - 01.09.1960, Blaðsíða 11

£
OMt
Uacin ^JJolnei:
*
□ PIUMÞRÆLSINS
börnin á kristniboðsstöðinni höfðu mætt þar,
og þar voru einnig margir drengir og stúlk-
ur, sem gengu á heiðnu skólana úti í bænum.
Vissulega langaði marga til að stunda nám
við kristna skólann, því að þar áttu þeir góða
vini, en það var heldur ekki rúm þar fyrir
alla. Þau söfnuðust þó saman á hverjum
sunnudagsmorgni, og nú voru þeir í hópi með
kristnu nemendunum og sungu um barnavin-
inn Jesúm. Þeim þótti sérstaklega vænt um
einn sálm. Fyrsta vers hans hljóðar þannig:
Jesu ngai ngo ngo siao-dö
Sjenn sju gao ngo tsen min bö
Van siao-hai-tse dju sjeo liang
ngo sei ven-ja dju gan djang.
í íslenzkri þýðingu hljóðar versið á þessa
leið:
Jesús elskar mig, það veit ég,
því að Biblían segir mér það.
Hann gætir allra barna,
og hann er sterkur, þegar ég er veikur.
Börnin höfðu ekki söngbók meðferðis, held-
ur var sálmurinn skrifaður með stórum tákn-
um á stóran hvítan dúk, sem hékk á hárri
stöng. Þannig gátu allir séð sálminn og fylgzt
með. Svo var texti dagsins lesinn. Það var
frásagan um miskunnsama Samverjann. —
Kristniboðinn var einmitt nýbúinn að lesa
frásöguna og ætlaði að fara að útskýra hana
fyrir börnunum,en þá opnuðust dyrnar skyndi-
lega. Tveir drengir þutu inn og hlupu upp
eftir kirkjugólfinu til kristniboðans. Prestur,
hrópuðu þeir. Þú verður að flýta þér. Það
liggur dáinn drengur hérna úti á götunni.
Flýttu þér að bjarga honum, áður en það er
orðið of seint. Það ríkti dauðakyrrð í kirkj-
unni, og allir biðu í eftirvæntingu eftir því,
LJD5BF.RINN
FRAMHALDSSAGA
13
«.__________________/
sem nú mundi ske. Drengur, sagði kristni-
boðinn. Þið segið, að hann sé dáinn. Er hann
alveg dáinn, eða andar hann, enn þá? Kín-
verjar segja svo oft, að maðurinn sé dáinn,
ef hann hefur aðeins fallið í yfirlið, og því
varð kristniboðinn að fá að vita, hvort dreng-
urinn andaði enn þá. Já, hann andar enn,
svöruðu drengirnir, en hann er nærri dáinn,
svo að þú verður að flýta þér. Kristniboðinn
sneri sér að börnunum og spurði, hvað nú
ætti til bragðs að taka. Eigum við að hafa
sunnudagaskóla um miskunnsama Samverj-
ann eða fara út til að bjarga drengnum? Við
skulum fara út til að bjarga honum, hrópaði
allur barnaskarinn. Þá verða drengirnir í
Ningsiang drengjaflokknum að sækja sjúkra-
börurnar. Svo hljóp kristniboðinn út með
börnin á hæla sér. Drengirnir tveir sögðu til
vegar. Hann liggur þarna hjá Suðurhliðinu,
sögðu þeir. Og allur skarinn þaut eftir göt-
unni. Jú, þarna lá hann. Þetta var skinhorað-
ur, tötrum klæddur betlarastrákur. Hann
hafði meitt sig í fallinu og nú blæddi úr
munni og nefi. Þeir lyftu honum upp með
varfærni og lögðu hann á börurnar og báru
hann á kristniboðsstöðina. Á heimleiðinni
mættu þeir Fu-Sien-seng. Hann hafði kynnt
sér hjúkrun sjúkra erlendis, og nú hafði hann
hafið læknisstörf í Ningsiang. Hann gaf fólki
sprautur og græddi vel á því. Nú kom hann
hlaupandi út úr skrítnu lyfjabúðinni sinni.
Eruð þið að koma með strákinn? spurði hann.
95