Ljósberinn - 01.09.1960, Blaðsíða 12

Það er nú ekki mikið hægt að gera fyrir hann.
Ég gaf honum sprautu alveg ókeypis, en það
gagnaði ekki. Hann deyr bráðum. Þetta er
bara betlarastrákur, sem enginn spyr eftir.
Þið verðið víst að taka á ykkur ómakið með
að jarða hann.
Rétt við innganginn á kristniboðsstöðina
var lítil slysastofa. Þar var líka lítið herbergi
með nokkrum rúmum, sem notað var, þegar
einhverjir skólanemendanna voru veikir.
Þangað var drengurinn borinn, en ekki var
hægt að láta hann í hreint rúm eins og hann
var á sig kominn. Fatadruslurnar voru grút-
skítugar og fullar af lús. Því varð að útvega
honum hrein föt. Drengirnir í Ningsiang-
flokknum tóku fatadruslurnar og brenndu
þær úti í húsagarðinum. Svo þvoðu þeir þenn-
an grindhoraða líkama og blóðugt andlitið,
svo að hann varð nokkurn veginn hreinn.
En hvar áttu þeir að fá föt handa honum?
Hann getur fengið buxur af mér, sagði Li
Dji. Ég get gefið- honum skyrtu, sagði Keh-
Hai. Brátt lá drengurinn hreinn og strokinn í
sjúkrahúsinu, en þá lauk hann upp augum,
strauk sér um ennið og leit í kringum sig.
Hann varð strax óttasleginn. Hvar er ég
núna? spurði hann. Leyfið mér að fara. Hann
reyndi að rísa upp, en hann var svo veik-
burða, að hann féll strax aftur niður á kodd-
ann. Vertu hugrór, sögðu drengirnir. Þú ert
nú hjá vinum. Við skulum hjálpa þér. Svo
færðu þeir drengnum lyf og dálítið af volgri
mjólk. Það kom undir eins dálítill roði á
fölar kinnar hans, og drengirnir glöddust,
þegar þeir sáu, að hann fór að hressast. Nú
fer allt vel, sögðu þeir. Brátt verður þú al-
heill. Hvað heitir þú? Drengurinn brosti og
reyndi að kinka kolli til þeirra. Ég heiti Foolai,
sagði hann.
I hópi nýrra vina.
Dagarnir liðu, og Foolai varð að vera í
rúminu. Honum leið illa í maganum, en hann
fékk lyf og góða aðhlynningu, og því batnaði
honum smám saman. Svo fékk hann líka góð-
an mat, bæði mjólk, egg og góða súpu, sem
sagt allt, sem gat endurnært hann og gefið
honum nýja krafta. Það var gaman að sjá,
hve fljótt hann náði sér. Nú lá hann hinn
ánægðasti í rúmi sínu og var ekki hið minnsta
hræddur við útlenda manninn lengur. Dreng-
irnir í Ningsiang flokknum voru sí og æ á
þönum í kringum hann. Einn góðan veðurdag
var hann orðinn svo hress, að hann gat farið
fram úr. Hann gekk um skólann og skoðaði
hann og kynntist drengjunum. Svo komu
nokkrir drengjanna inn á skrifstofuna til
kristniboðans og sögðu við hann: Getum við
ekki fengið að halda Foolai hér hjá okkur?
Hann er bezti drengur. Við viljum ekki, að
hann fari aftur út til að betla. Já, en hvernig
er með kostnaðinn, sagði kristniboðinn. Hver
á að borga fyrir hann? Drengirnir litu hver
á annan. Við erum búnir að tala um það á
flokksfundi hjá okkur og höfum orðið sam-
mála um að safna peningum til að borga mat-
inn fyrir hann, ef þú gætir útvegað honum
föt og ókeypis skólavist.
Það er gott, sagði kristniboðinn. Látið hann
koma inn, svo að við getum rætt málið við
hann. Foolai var stirt um svör. Ég veit ekki,
hvort ég áræði það. Hann vildi ekki segja frá
því, hvað væri að. Loks varð kristniboðinn
að senda drengina fram á ganginn, svo að
hann gæti rætt við hann einslega um málið.
Þá vann hann bug á ótta sínum og sagði allt
af létta. Hann þyrði ekki að vera of lengi kyrr
á sama stað, sagði hann, og svo sagði hann
frá ræningjunum og Wang-lao-ban. Hann ótt-
aðist, að þeir gætu spurt hann uppi og kæmu
svo kannski og tækju hann.
Já, sagði kristniboðinn, en þú ert svo langt
frá þorpinu þínu núna. Hvernig getur þá
Wang-lao-ban vitað, að þú sért hérna? Mér
fannst ég vera svo öruggur hérna, en seint
kvöld eitt, þegar ég lá fyrir í hliðinu, kom
þar maður, sem barði á hliðið. Síðan hef ég
alltaf verið hræddur.
Hvers vegna ertu hræddur við þennan
mann? Ég heyrði á málfari hans, að hann var
frá þeim hluta landsins, sem ég átti heima í.
Ef til vill er hann að leita að mér. Hvert ætl-
arðu þá að fara? Ég ætlaði að fara um daginn,
en þá varð ég veikur og féll í yfirlið. Hlust-
aðu nú á, Foolai, sagði kristniboðinn. Mér
finnst, að þú ættir að vera hér um tíma.
Drengirnir hjálpa þér. Ég skal gefa þér ein-
kennisbúning skólasveina, og þú skalt fá merki
eins og drengirnir hafa á blússunni sinni. Það
táknar, að þú ert skólanemandi hér. Við þetta
gerbreytist þú. Ræningjarnir sáu þíg í fata-
LJQS0ERINN