Ljósberinn - 01.09.1960, Blaðsíða 14

væri unnin fyrir gýg, en svo var
ekki. Þetta var stórkostlegur
vísindasigur.
Hinn merkilegi atburður ár-
ið 1942 opnaði dyrnar fyrir á-
framhaldi á rannsókn i kjarn-
orkufræðum og var í rauninni
fyrsta beizlun kjarnorku.mar
til þarfa mannkyns. Atómöldin
hélt þar með innreið sína.
Kommúnistaríkin hafa því mið-
ur neytt hinn frjálsa heim til að
nota kjarnorkuna til hernaðar-
þarfa. En þrátt fyrir það hafa
hernaðartæki. sem taka afl sitt
úr kjarnorku mikla þýðingu
fyrir notkun kjarnorku til frið-
samlegra þarfa, eins og t. d.
kjarnorkuknúni kafbáturinn
Nautilus. Vélar, sams konar og
í kafbátnum, verða bráðlega
smíðaðar fyrir kaupför. Sam-
kvæmt stefnuyfirlýsingu Eisen-
howers Bandarikjaforseta um
friðsamlega notkun kjarnark-
unnar hefur þjóðum heims ver-
ið gefinn kostur á að kynna sér
framfarir Bandaríkjanna í
kjarnorkuvísindum. 1 lækna-
visindum, iðnaði, landbúnaði og
orkuframleiðslu og dreifingu
hafa opnast ný sjónarsvið til
stórkostlegra framfara, sem
hina framsýnustu hefði ekki
órað fyrir. Dauðinn batt skjót-
ann endi á framabraut dr.
Fermis, aðeins 53 ára að aldri.
Vísindaafrek það, sem hann eft-
irlét fósturlandi sinu, Banda-
rikjunum, varð samt til þess, að
veita því ásamt hinum lýð-
frjálsa ríkjum yfirburði í kapp-
hlaupinu um hagnýtingu á
kjarnorkunni. Og það sem er
meira virði, það sannaði mönn-
um enn einu sinni að frjálsir
menn, sem vinna sameiginlega
fyrir velferð mannkynsins ná
því marki sem þeir setja sér.
ENDIR.
í skólanum, því að Kína er heiðið land. Samt
var nú hægt að hafa slíka kennslu í skólan-
um, því að í þriðja tíma á morgnana var hafð-
ur frjáls tími. Þeir, sem vildu lesa lexíurnar
sínar í þessum tíma, máttu það að sjálfsögðu.
Nemendurnir máttu líka nota þennan tíma til
leika og skemmtunar. En allir, sem vildu, voru
velkomnir til kirkjunnar og áttu að hafa
biblíusögur og kverið meðferðis. Flestir hinna
300 nemenda skólans sóttu kristinfræðitím-
ana í kirkjunni, og þeir kölluðu þær stundir
sunnudagaskóla, hvort sem það var á sunnudegi
eða virkum degi. Foolai kom líka. Fyrst fannst
honum allt svo einkennilegt. Hér voru hvorki
hjáguðir, hjáguðaprestar né reykelsi. í kirkj-
unni var altari og stór gylltur kross hékk
fyrir ofan það. Hann fór brátt að skilja, hvað
krossinn átti að tákna. Hann hneigði höfuðið
og spennti greipar, þegar hann var á bæn til
hans, sem kom til að frelsá alla frá synd og
dauða. Dag einn kom hann inn á skrifstofuna.
Mig langar til að trúa á Jesúm, sagði hann.
Get ég ekki fengið að vera með drengjunum,
sem eru að búa sig undir að taka skírn? Jú,
honum var leyft það. Um einlægni hans var
ekki hægt að efast. Nú var hann glaður og
kátur, og hann fór að gleyma öllu mótlætinu,
sem hann hafði orðið að þola. Sunnudag einn
um vorið var drengjahópur klæddur hátíðar-
búningi úti á skólanum. Þegar kirkjuklukk-
urnar fóru að óma, þá gengu þeir inn í kirkj-
una og tóku sér sæti í kórnum. Kirkjan fyllt-
ist af fólki, og eftir prédikun var höfð yfir-
heyrsla. Drengirnir stóðu á fætur hver á fæt-
ur öðrum og svöruðu spurningunum. Loks
kom röðin að Foolai. Hann svaraði öllu greið-
lega og djarfmannlega, sem hann var spurður
um. Svo gekk hann fram.
Dao Foolai. Afneitarðu djöflinum, öllu hans
athæfi og öllum hans verkum? Já.
Trúir þú á Guð, föður vorn, Jesúm, frels-
ara vorn og á heilagan anda? Já. Dao Foolai,
ég skíri þig í nafni Föðurins, Sonarins og hins
Heilaga anda. Framhald
«>«
LJÚSBERINN