Ljósberinn - 01.11.1960, Blaðsíða 8

ur ægilega gaman." Og síðan útskýrði hún
enn betur fyrir Önnu, hvað ferðin yrði
skemmtileg og að lokum sagði Anna: „Jæja,
ég ætla að reyna.“ Og það fannst Kristínu al-
veg nóg og fylgdi nú Önnu heim á leið. —
Það var kominn fimmtudagur og Anna varð
að fara að láta til skarar skríða, ef hún ætl-
aði að komast með stelpunum. Hún kom heim
úr skólanum klukkan tólf. Stelpurnar höfðu
ekki talað um annað þennan dag en þetta fyr-
irhugaða ferðalag þeirra. Og Önnu litlu lang-
aði enn meir til að fara en nokkru sinni fyrr.
Þegar hún kom heim spui’ði hún mömmu,
hvort hún mætti fara, hún þyrfti ekkert að
hafa með sér, nema nesti og farangur.
„Jæja,“ sagði mamma hennar blíðlega, „ef
þetta kostar ekki neitt, þá vil ég gjarnan
leyfa þér að fara, Anna mín. En þú veizt það,
að við höfum nú ekki mikil peningaráð um
þessar mundir.“
Fyrsti hjallinn var unnin, en sá erfiðasti
var eftir og það var að ná peningunum.
Það var komin nótt. Anna litla gat ekki
sofnað. í buddunni hennar lágu nú þrjár
krónur, sem hefðu átt að vera í buddu mömmu
hennar. Mamma hennar hafði skroppið út að
snúrum til þess að hengja upp þvott og á með-
an hafði Anna no’tað tækifærið og tekið krón-
urnar úr buddunni. Og nú vonaði hún bara,
að mamma hennar tæki ekki eftir því, svo að
hún gæti bætt þeim við seinna, þegar hún
væri búin að vinna sér þær inn.
Þegar Anna fór með kvöldbænirnar sínar
þetta kvöld, var eins og hún fengi sting í
hjartað og henni fór að líða illa. Það var ein
bæn, sem hún fór alltaf með kvölds og morgna.
Það var þessi bæn:
„Vertu Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni.
Hönd þín leiði mig út og inn,
Svo allri synd ég hafni.“
Og þegar hún hafði lokið við seinustu setn-
inguna, var eins og hún fengi sting í hjartað.
Henni leið illa, en hún reyndi að hugga sig
með því, að þetta væri aðeins lán, en ekki
þjófnaður. Hún ætlaði að skila því aftur eftir
nokkra daga. Og loksins gat hún sofnað og
vaknaði ekki fyrr en mamma hennar vakti
hana til Þess að fara í skólann. Hún hafði enga
matarlyst þennan morgun og þegar hún kom
heim úr skólanum var hún svo föl í framan,
að mamma hennar hélt, að hún væri eitthvað
veik. —
Klukkan þrjú átti áætlunarbíllinn að fara
af stað. Nú vantaði klukkuna fimm mínútur í
PÉTUR
LBTLI
★
MYNDASAGA
FYRIR YNGSTU
BÖRNIN
★
Pétri íannst allt undarlegt á að
líta úr loftinu. Það hlýtur að vera
skemmtilegt að vera flugmaður,
hugsaði hann.
Er flugvélin lenti, hlj
einum spretti heim tí
sinnar og sagði henni
söguna.
ljdsberinn
124