Ljósberinn - 19.12.1925, Blaðsíða 17

LJÓSBERINN
391
drengnuin hennar mætti hlotnast hin mesta gæfa,
sem i því er falin að læra að þekkja hann, sem er
vegurinn, sannleikurinn og lífið. Án efa liefir hún oft,
oft beðið um [rað til handa sj'ni sínum, og við, sem
lesum bref Páls postula til Tímóteusar, sjáum, að
bænir hennar voru Iieyrðar.
Ungur hlustaði sonurinn á orð móður sinnar, og
aldraður fékk hann fulla reynslu fyrir pví, að pau
voru sönn. Rættist hér sein oftar erindið okkar eftir
séra Hallgrím Péturssón að:
»Ungum er jiað allra bezt
að óttast Guð sinn herra,
peim mun vizkan veitast mest
og viröing aldrei pverra«.
G. L.