Ljósberinn - 19.12.1925, Blaðsíða 29

LJÖSBERINN
403
sinna. »Hefir þú getað selt nokkuð í dag, elsku Rut
mín?« »Já, mamma, ég er búin að selja fyrir næstum
fjórar krónur« sagði Rut og ljómaði öll af fögnuði.
»Já, dugleg ertu, elskan mín, ekki stærri en þú ert,
Guð blessi ]iig«, sagði mamma hennar. Pær fóru nú
að borða kvöldinatinn sinn og liann var nú ekki marg-
brotinn. Rut litla spenti greipar til bænar og bað
með skærum bænarrómi:
Gef oss í dag vort daglegt brauð,
vor Drottinn Guð. af pínurn auð.
Vort líf og eign og bústað blessa,
og blessa oss nú máltíð þessa.
Og gef vér aldrei gleymum j)ér,.
er gjafa þinna njótum vér«.
Nú átti Rut litla að fara að hátta. En áður en
hún sofnaði, bað hún fyrii pabba sínum, bað um pað,
að hann mætti verða vinur Jesú. Tárin komu fram
i augun á móður hennar, þegar hún var að biðja:
»l3ú ert mér sem engill, Rut litla Guð gefi, að óskin
þín rætist«, sagði hún í hljóði.
Rut- litla sofnaði nú vært. Mamma hennar sat lengi
bjá henni og virti fyrir sér föla andlitið og strauk
hendinni um hárið á henni ógn blíölega.
Þegar leið fram á nóttina kom húsfaðirinn heim,
drukkinn og drafandi. Hann hratt huröinni upp i
vonzku og hrópaði til konu sinnar: »Komdu með mat
handa mér, ég liefi ekki mat smakkað í dag«. Hún
bar þá á borð fyrir hann hið bezta, sem fyrir henni
varð, en mælti ekki orð frá vörum, þó að hann væri
alt af eitthvað að þvæla og blóta. Hún var jafn blíð
og þolinmóð fyrir því. Rut litla vaknaði við hávað-