Ljósberinn - 19.12.1925, Blaðsíða 36

410
LJÓSjBERINN
JÓIxAGJÖF RÖNKU.
AGNHILDUR hét hún fullu nafni. Faðir
hennar var dáinn, þegar pessi saga gerð-
ist. En síðustu jólin, sem faðir hennar
lifði, gaf hann litlu telpunni sinni tíu króna
gullpening og sagði: »Letta er mikið fé, barnið mitt!
En pú átt ekki að láta pennan pening fyrir sleikju-
sætindi og skemtanir, heldur geyma hann í spari-
bauknum pínuin og láta hann aldrei af hendi, nema
pú getir gert með honujn eitthvað gott og nytsamt*.
Nú var búið að blika í gullpeninginn á botninum
á sparibauknum hennar Rönku í tíu ár, niðri í drag-
kistuhólfinu hennar. En pó var ekkjan fátæk og börn-
in prjú alls, og var pví oft pröngt í búi hjá peim,
bæði að mat og fatnaði. Móðir Rönku sat lönguin
við sauma og saumaði af kappi og gat me.ð pví aflað
sér og börnuinun pess, er pau máttu sízt án vera.
Pennan heimilisiðnað sinn spldi hún kaupmönnum
ýmsum i borginni. Ranka var móður sinni ómetanleg
stoð og stytta viö petta starf. Jafnskjótt sem hún
kom heiin úr skólanuin, setti hún upp forklæðið og
fór í eldlnisið, til pess að ljúka við að bera miðdeg-
ismatinn á borðið, og svo pvo upp á eftir, eftir til-
vísun móður ainnar, par að auki las hún leksíurnar
með bræðrum sínum, Sigurði og Eiríki og bætti sokk-
ana peirra. Ef um einhver launungarmál var að ræða
Iijá peim, pá var hún peim pagmælskasti trúnaðar-
vinur, Pegar hún var svo sjálf búin að lesa leksíurnar