Ljósberinn - 11.11.1933, Blaðsíða 2

306
LJÓSBERINN
i
Blessun Drottins,
(Sunnudagaskólinn 5. nóv. 1933.)
Lestu: 4. Mós. 23, 1.—10.; 24, 17.
Lærðu:
Hvar er hinn nýfæddi Gyðinga-
konungua? Vér höfum séð stjörnu
hans austur frá og erum komnir til
þess að veita honum lotningu. —
Matt. 2, 2b.
I textanum í dag lýsir spámaðurinn
blessun Drottins yfir Israel.
Hvaða blessun var það, ungu vinir
mínir? Það er sama blessunin, sem
Drottinn hét Abraham, þegar hann
sagði: »Af þínu afkvæmi skulu allar
þjóðir blessun hljóta).« Og eins er hann
sagði við hann: »Eg blessa þig og bless-
un skaltu vera.« Það var frelsarinn okk-
ar ástríki, Jesús Kristur. Forfeðurnir
Isak og Jakob fengu hið sama blessun-
arfyrirheiti og Abraham, og þess vegna
segir spámaðurinn: »Stjarna rennur
upp af Jakob og veldissproti rís af Is-
rael.«
Guð gaf spámanninum að sjá Jesú
álengdar, eins og stjörnu, eins og veld-
issprota. Jesús var það ljós, sú stjarna,
sem allar þjóðir áttu að stefna á, til
þess að þær gætu hlotið blessun Drott-
ins: fyrirgefningu synda og eilíft líf. —
Vitringarnir þrír frá Austurlöndum
stefndu á Jakobsstjörnuna og fundu
hann, sem sú stjarna átti að benda á.
Nú köllum við hana jólastjömu og
syngjum:
Jesús, þú ert vort jólaljós,
um jólin ljómar þín stjarna.
Þeir sem leita að Jesú og finna hann,
eru hinir sönnu vitringar, því að þeir
hljóta blessun Drottins í fylsta mæli.
Kæru börn! Leitið og þið munuð
finna. Verið síðan með Jesú allan æfi-
daginn. Þá gangið þið altaf í birtu,
í sólskini Guðs náðar.
Ég heyrði Jesú himneskt orð:
»Sjá, heimsins ljós ég er!
Lít þú til mín og dimman dvin
og dagur ljómar þér.«
Ég leit til Jesú, ljós mér skeiu,
það ljós er nú mín sól,
er lýsir mér um dauðans dal
að Drottins náðarstól.
Guð blessi ykkur öll og gefi að þetta
megi verða vitnisburður ykkar alla
daga.
Andrósar-diktur.
Djrð sé föðurnum fyrir sín ráð,
hann liefir fengið oss fullgóða náð,
hann hefir fengið oss fullgóða von
eilífa sœluna fyrir sinn son,
fyrir lians dauða erum vér þá
frelsaðir öllum syndum í frá,
frelsaðir erum vér fyrir hans hold og
blóð,
eigi fyrir vor verkin góð,
eigi fyrir verk og eigi fyrir sorg.
eigi þó þú gæfir þar til Jórsalaborg,
eigi þó þú gæfir þar til auð eða fé,
eða allur heimur í ölmusu gefinn sé,
allur heimurinn ekki má
eina minstu syndina skilja oss í frá,
eina minstu syndina barnið sem ber,
borga varð þá Kristur á sjálfum sér,
borga varð hann syndina
og bæta varð hann mein,
svo skaltu halda þína trúarinnar grein,
svo skaltu halda þ'm trúarinnar boð,
veita skaltu náunganum nokkra -stoð.
Veittu hvorki náunganum blót eða bann,
elskaðu Guð yfir alla hluti fram.
Elskaðu Guá, því hann er þér góður,
heiðra föður þinn og hlýddu þinni móður.
Heiðraðu föður þinn, barnití blítt,
brjóttu svo frá þér lyndið strítt,
brjóttu svo frá þér blót og lygð,
varastu nokkrum að veita stygð.