Ljósberinn - 11.11.1933, Blaðsíða 12

316
LJÖSBERINN
að þér, verið fyrsti kennarinn hjá þér,
verið þín hægri hönd.«
»En það getur þú og það skaltu vera.
Hefði ég aðeins peninga, þá gætir þú
gengið í skóla, og ég gæti á meðan klof-
ið það ein, ef svo yrði að vera.«
Jóhannes greip ofan í brjóstvasa sinn.
»Mamma, ég var alveg búinn að
gleyma því, og þó varð ég svo innilega
glaður, þegar ég fékk þetta bi’éf frá
föður Gústafs. Ég held, að í því séu
peningar, því að hann sagði, að það vari
handa framtíð minni og hann var svo
ljúfmannlegur á svipinn, þegar hann
sagði þetta.«
Hann rétti móður sinni bréfið og hún
opnaði það. En þegar hún las það, þá
hn.ykti henni við.
»Jóhannes, hér er meira en nóg fé
til að kosta þig til náms. Ö, það er da-
samlegt; nú geta ræzt mínar heitustu
óskir, þú getur tekið kennarapróf, en«.
og nú varpaði hún öndinni mæðilega;
»en hún rættist svona undarlega.«
»En vertu glöð samt, elsku mamma,
því að það er gott fyrir mig, gott fyrir
Gústaf, sem er vissulega miklu betri en
við héldum, og gott er það fyrir litla
skólann þinn. Eg er svo sæll og glaður,
af því að eiga nú kost á skólagöngu, að
ég get næstum ekki skilið það.«
»En nú skaltu fara að hátta, elsku
drengurinn minn, því að þú hlýtur að
vera þreyttur.«
Jóhannes vafði móður sína örmum og
sagði:
»Ég var að hugsa um það, að alt það,
sem var dimt og þungt fyrir okkur, hef-
ir snúist til hamingju og gleði. Mamma,
mér finst við vera eins og' kornið, sem
sett er niður í svarta moldina, þar sem
dimt er og einmanaleg't; en þaðan að
neðan koma frjóangarnir og vaxa upp
móti ljósinu. Ég get ekki almennilega
lýst hugsun minni, en þú skilur mig,
eða er ekki svo?«
»Jú, ég' skil þig, Jóhannes, og er alveg
viss um, að þú hefir rétt fyrir þér. Alt
hið þunga, sem mætir okkur, getur, ef
til vill, orðið til heilla og hamingju okk-
ur til handa. Gé>ða nótt, elsku drengur-
inn minn. Guð blessi þig!«
ENDIR.
-----*><$> <~--
Sól sálar minnar.
Ameríska skáldið Tennyson gekk einu
sinni með gesti sínum um aldingarðinn
sinn stóra, og bar þá margt á góma.
Alt í einu nam gestur hans staðar vió
við angandi blómabað og mælti:
»Mig hefir lengi langað til, að spyrja
yður, hvað yður virðist um Jesúm
Krist.«
Skáldið svaraði ekki þegar í stað.
Ilann festi augun sín fögru og björtu
á skrúðrós einni, benti gestinum á hana
og sagði:
»Það sem sólin er þessu blómi, það
er Jesús Kristur mér. Hann er sól sálar
minnar. Ég gæti ekki hugsað mér lífið
án hans.«
Tennison orti fjölda ágætra, andlegra
ljóða.
»Líf er nauðsyn, lílt þig' liveLja,
líkstu ei gauði, berstu djarft,
vertu ei sauður, heldur hetja,
hnlg ei dauður fyr en þarft.«
Til kínvei'ska drengsiiis: N. N.10,00 kr.,
Geir 2,50 kr„ N. N. 2,00 kr„
Til b.ioslx'iaus: Áheit frá konu 5,00 ki.,
frá stúlku í Hafnarfirði 5,00 kr.
Ljósberinn þakkar innilega fyrir gjafirnar.