Ljósberinn - 18.11.1933, Blaðsíða 6

L JOSBERINN
see
sem hún gaf mér. — Þetta tnyndablað
sagði hún að ætti að gefa henni Rúnu.
Það er mynd af frelsaranum, þegar
hann er að blessa ungbörnin. — Þetta
er fallegasta myndin, og hún sagði, að
hann pabbi hennar gæti þýtt söguna á
blaðinu, fyrir hana Rúnu. Það er enska,
sagði hún. Hin blöðin eigum við að eiga
og skifta á milli okkar.« Frh.
------------
Pað sloknaði í vitanum.
Hlut’ærk vort í þessum heimi er að
lýsa, að vera ljós eða »vitar« Guðs 1
dimmum heimi. Þá ríður ekki lítið á,
að við vökum eða séum »brennandi í
andanum«, eins og postulinn að orði
kemst.
Hann Jón gamli hafði verið vitavörð-
ur í meira en þrjátíu ár og altaf verið
í þjónustu ríkisins. öll þessi ár hafði
hann nákvæmlega gengt starfi sínu;
vitinn hans hafði á hverri einustu nóttu
varpað ljósi sínu út yfir hafið.
En nú hafði konan hans verið sjúk
og hann hafð vakað yfir henni þann tím-
ann, sem hann hefði átt að sofa. Þegar
kvöldaði og hann var búinn að tendra
lampann í vitanum, þá féll hann í svefn,
og blundaði litla stund -— tuttugu mín-
útur.
En á þessum fáu mínútum tók ljósið
að sindra, og loks sloknaði það með öllu.
Og mikil var sú skelfing, sem greip Jón
gamla, þegar hann vaknaði og sá, að
hann var í kolníðamyrkri. Hann kveikti
þá sem skjótast á lampanum aftur i
þeirri von, að ekkert skip hefði farið
fram hjá á Jjessum mínútum.
En sú von brást honum, Oti á hafinu
var leitað hins blikandi vita, en fanst
eigi, og skipstjóri, sá, sem tekið hafði
eftir vanrækslu vitavarðarins gamla,
skýrði frá, að á þeirri stund, sem hann
til tók, þá hefði verið sloknað á vitan-
um.
Fám dögum síðar komu þau boð frá
vitamálastjórninni, að Jón gamli skyldi
láta af starfi sínu og koma til viðtals
við vitámálastjórann. Jón vissi, hvað
undir því bjó. Hann var kallaður fyrir
yfirboðara sinn og þaulspu.rður um,
hvort sloknað hefði á vitanum hans.
Jön varð niðurlútur, en svaraði þó:
»Já, ég féll í svefn,« og sagði síðan
yfirmanni sínum upp alla söguna. Þá
mælti hann:
»Jón, þú ert búinn að gegna starfi
þínu dyggilega í þrjátíu og tvö ár, og
mig tekur það sárt að nú verður þú
að láta af starfinu, því að sloknað hef-
ir á vitanum í tuttugu mínútur.« »Það
voru ekki nema tuttugu mínútur, en það
hefði getað riðið á lífi manna, svo
hundruðum skifti, og landslög mæla svo
fyrir, að aldrei megi slokna á vita að
nóttu til.« —
Þú og ég erum ljós í næturmyrkri.
Geta menn reitt sig á, að ljósin okkar
slokni aldrei?
Jesús sagði. »Ég er ljós heimsins; hver
sem fylgir mér mun ekki ganga í
myrkri, heldur hafa ljós lífsins.«
------•><•>-«•■-
Dásamleg hjálp.
I Gaza, höfuðborg Filistanna, sem frá
er sagt í biblíunni, þar sem Samson feld.i
Dagons-únusterið yfir sig og 3000 Filista,
gerðist eftirfarandi merkisviðburður.
Einu sinni hafði þjófur brotist inn
í hús fámennrar fjölskyldu í Gaza. Þeg-
ar hann var búinn að stela öllu, sem
hann gat haft á, burt með sér, í fremra
herberginu, þá læddist hann inn í svefn-
herbergi hjónanna. Þar sváfu þau sætt
og vært og barnið þeirra hjá þeim í
vöggu, sem stóð hjá rúmi móðurinnar.