Ljósberinn - 03.12.1933, Blaðsíða 2

330
LJÖSBERINN
Hrói Höttur
og
kappinn frá Nottingham.
Gleðitíðindin.
Sunnudagaskólinn 3. desember 1!)33.
Lestu: Lúk.: 1, 5--22,
Lærdu: Malakí 3, 1 a.
Sjd. gé sendi yður sendiboða minn, og hann
mun greiða veginn fyrir mér
Kæru, ungu vinir!
I dag er ykkur sagt frá því, að eng-
ill Drottins var sendur til að flytja guð-
hræddum presti gleðitíðindi.
Og hvaða gleðitíðindi voru það? Að
hann mundi eignast son, likan Elía spá-
manni að anda og krafti, fullan af heil-
ögum anda frá móðurlífi. Hann átti að
snúa börnum ísraels til Guðs þeirra til
þess að þau eignuðust guðlegt hugarfar,
og íklæddist hertýgjum ljóssins: Trú,
von, kærleika, sannleika og réttlæti.
Hann átti að búa þau undir að taka
á móti Jesú, hinum tilvonandi Messí-
asi þeirra.
Já, þetta voru sannnefnd gleðitíðindi,
mestu gleðitíðindin, sem nokkrum dauð-
legum manni hafa verið flutt.
Þið sjáið, að hinum guðhrædda presti
verður það á, að efast um, að þau séu
sönn. Reyndar var hann búinn fyrir
löngu, löngu að biðja Guð að gefa sér
son. En nú var hann fyrir löngu hætt-
ur að vænta bænheyrzlu og því segir
hann:
»Af hverju get ég vitað þetta með
vissu? Því ég er gamall og konan mín
er hnigin á efra aldur?« Hinum guð-
hrædda presti var eins og hulið þá í
svipinn, að Guð er ekkert ómögulegt.
Engillinn refsar honum fyrir það, að
hann trúi ekki orðum hans. Góður eng-
ill getur ekki sagt ásatt. Annars gæti
hann ekki verið sendiboði Drottins, sem
er sannleikurinn. —
Efum aldrei orð Guðs, hversu óskilj-
anleg, sem þau kunna að virðast. För-
um í því að dæmi Maríu móðir Jesú.
Þá verðum við blessuð af Drotni.
Þið hafið sjálfsagt heyrt getið um
enska útilegumanninn Hróa Hött, sem
uppi var þar í landi fyrir mörg hundr-
uð árum og hélt sig löngum í Sherwood-
skógi (í Mið-Englandi) ásamt með
mönnum sínum.
Hrói Höttur var vanur að rétta bág-
stöddum hjálparhönd og hegna fyrir
órétt og yfirgang, sem þeir urðu fyrir.
Þess vegna varð hann uppáhald þeirra
og þjóðhetja. Og enn þann dag í dag
brennur eldur í augum enskra drengja,
er þeir lesa um Hróa Hött.
I þá tíð var borgarstjóri í Notting-
ham, sem var bæði undirförull og
grimmur og hafði fé af landsmönnum
með ólöglegum sköttum. Kom Hrói Hött-
ur mörgum til hjálpar í þeim málum
og bjargaði þeim úr klóm borgarstjór-
ans, en sætti fyrir það látlausum of-
sóknum af hans hálfu. Beitti borgar-
stjórinn öllum brögðum til að hafa hend-
ur í hári Hróa og taka hann fastan.
Þegar þessi saga gerist, hafði borg-
arstjórinn heitið stórfé hverjum þeim,
er færði sér Hróa Hött, lífs eða liðinn.
En það var eins og engan langaði til
að vinna til þeirra launa.
Eina nótt, er Hrói lá og svaf undir
eik úti í skóginum, eins og hann var
vanur, dreymdi hann, að hann þóttist
lenda í bardaga við tvo eflda bændur
og fara halloka fyrir þeim. Lauk svo
viðureign þeirra, að þeir tóku af hon-
um bogann, sem var uppáhaldsvopn
hans og hin mesta gersemi.
Svo illan draum hafði Hróa ekki
dreymt um langt skeið og lá við, að hon-
um stæði stuggur af honum. Sagði hann
trúnaðarvini sínum, Litla-Jóni, draum-