Ljósberinn - 16.12.1933, Blaðsíða 18

360
LJÖSBERINN
handa Brittu gömlu, kom með góðum
skilum, og kaupstaðarskuld foreldra
hans varð að fullu borguö með verðlaun-
um. sem hann fékk fyrir úlfadrápið.
Það voru þrír, sem drápust.
Upp frá þessu var pilturinn kallaður:
Karl Gústaf idfur.
Hann varð góður og starfsamur mað-
ur og naut hárrar virðingar í allri sveit-
inni. Hin mörgu börn hans og barna-
börn héldu í hárri virðingu því heiðurs-
nafni, sem hann hlaut fyrir hreysti-
verkið, sem hann vann á ungum aldri.
Palli litli og Gamla-Brúnka.
Eftir N inu M o c L e g ang er .
Palli litli var dapur í bragði og eitt-
hvað svo undarlegur. Og svona var hann
búinn að vera um hálfan mánuð og for-
eldrar hans orðin hrædd um, að hann
væri eitthvað veikur.
Fullorðna fólkið leit vorkunnaraugum
hvað til annars, og lá í því augnaráði
undrun yfir því, að »drengurinn skyldi
taka sér þetta svona nærrik — Mat-
inn sinn snerti hann ekki, sagðist vera
saddur.
Veslings litli drengurinn, hvað hann
langaði til að fleygja sér á grúfu í fang-
ið á mömmu sinn og gráta — gráta
sáran! En nú var hann orðinn sjö ára
gamall og gekk með tálguhníf í sliðr-
um á lendinni, og þá verður maður auð-
vitað að bera sig mannalega, jafnvel þó
að hjartað ætli að springa.
Dagarnir fyrir jólin eru stuttir og
annríkið mikið. Veslings Palli var ekki
enn farinn að ganga í skóla, svo að hann
hafði meira en nógan tíma til að hugsa
um mótlætið sitt- Reyndar hjálpaði
hann afa sínum til að bera eldivið til
jólanna inn í viðarskýlið; en þegar minst
varði, lét hann fallast niður á fjalhögg-
ið, byrgði andlitið í höndum sér og reri
fram og aftur, eins og hann væri sár-
þjáður.
Afi klappaði vingjarnlega á bakið á
honum.
»Taktu þetta ekki svona nærri þér,
barnið mitt! Jólin eru nú bráðum kom-
in, og þá fær þú svo margt fallegt og
gott.«
Verst var það fyrir Palla, þegar hann
heyrði hófadyn utan frá hesthúsinu,
eða þegar unga hryssan kom út valhopp-
andi. Hann hljóp þá sem fætur toguðu
í burtu og faldi sig tímum saman. Hann
þoldi alls ekki að sjá Sokku, þó falleg
væri. ■—-
— Já, en hvers vegna lá svona illa á
aumingja Palla, og hvernig stóð á því,
að hann þoldi ekki að sjá ungu hryss-
una?
Jú, það var nú ekki svo undarlegt,
og nú skuluð þið heyra:
Einn dag um miðjan desember kom
hestaprangari frá Svíþjóð, með stóran
hestahóp, og faðir Palla, sem var bóndi
þarna á bænum, keypti ungu og fall-
egu hryssuna, sem kölluð var Sokka;
en fyrir hana lét hann Gömlu-Brúnku
og varð að gefa þrjátíu dali í milli, og
var það hátt verð í þá daga.
En vesalings Palli átti sér engan betri
vin hér í heimi, en Gömlu-Brúnku — en
um það var fullorðna fólkið ekkert að
hugsa. Frá því er drengurinn var svo
lítill, að hann gat aðeins skriðið á fjór-
um fótum um túnið, þar sem Gamla-
Brúnka var tjóðruð, hafði hann því nær