Ljósberinn - 16.12.1933, Blaðsíða 22

364
LJÖSBERINN
skepnan komist alla þessa leið — sextán
mílna vegalengd. án þess að hún væri
stöðvuð? Og án þess að fá nokkuð að
eta eða drekka? — Lítið á, hún hefir
dottið og meitt sig, hún er blóðug á
knjánum — og orðin berfætt!«
Palli litli hóf nú höfuðið frá brjósti
sinnar beztu vinu og leit á fullorðna
fólkið, með hálfgerðri undrun og ásök-
un um skilningsleysi:
»Gat pabbi og mamma og þið hin
virkilega ekki séð jólaenglana tvo, sem
sátu á bakinu á Gömlu-Brúnku?« —
Var það nokkuð undarlegt, þó hún kæm-
ist leiðar sinnar með þeirri leiðsögn? -—
Og þó svo hefði ekki verið, þá er Drott-
inn fær um að gera það, sem hann vill.«
Auðvitað fékk Gamla-Brúnka þá
beztu aðhlynningu, sem vinahendur geta
veitt. Saga hennar varð landskunn, og
löngu eftir þessa jólanótt andaðist hún,
södd lífdaga.
Hafir þú trú eins og mustarðskorn,
þá munt þú geta flutt fjöll.
Og hafir þú trú eins og Palli litli, þá
munt þú fá hestinn þinn heim aftur,
þótt hann sé kominn hundrað mílur í
burtu frá þér.
Þýtt fyrir Ljósberann. A. JÓll.
Ársbækur Kristilegs Bókmentafélgs
fyrir þetta ár eru nýútkomnar:
1. Hallarklukkan, síðari hluti, um 14
arkir.
2. Trúrækni og kristindómur, eftir 0.
Hallesby, prófessor; cand. theol. Valgeir
Skagfjörð íslenzkaði; bókm er 16 arkir.
3. Árbók 1933, um 8 arkir.
Þessar bækur eru bezta jólagjöf. —
Fást í Bókaverzlun Sigurjóns Jónssonar,
Bankastræti 14.
• .* •.• •.. ........... ........... •. •
• : I •
<?) Jólatré Elsu. (4
• / ’•. •
• •.> •
• : •
• : •
• '•.t’* ............... Ú............ ••.•.•’ •
••....'..©»..........O-'-......;.©.-....••
Hún Elsa litla var sólargeislinn henn-
ar mömmu sinnar. Hún var 8 ára, en
hún hafði oftar en einu sinni gert bjart
í kringum hana mömmu sína. Og hún
hafði líka verið sólgeisli pabba síns. En
nú var hann dáinn, þegar þessi saga
gerðist-
Það varð mesta fátækt á heimili Elsu
að föður hennar látnum. Mamma varð
að selja marga fegurstu gripina, sem
þau áttu. Og' íbúðarhúsinu stóra og fall-
ega gat hún ekki haldið heldur. Hún
varð að leigja vandalausu fólki dagstof-
una og borðstofuna og þægilegu skrif-
stofuna mannsins síns. En sjálf varð
hún að láta sér lynda eitt herbergi og
eldhús. Þessi íbúð var bæði svefnher-
bergi og dagstofa handa mömmu, Elsu
og báðum litlu drengjunum. En þeir
voru eldri en Elsa.
»Ö, strákarnir eru alt af að rífa og
slíta garmana sína,« hugsaði Elesa með
sér, oftar en einu sinni, þegar hún sá
mömmu sína vera að basla við að bæta
rifna buxnagarma af þeim og stærðar-
gloppur á sokkunum þeirra-
Elsu langaði til að verða stór, svo að
hún gæti hjálpað mömmu sinni. Hún var
nú þegar farin að læra að staga í sokka.
En gloppurnar á sokkunum strákanna
voru svo stórar.
»Það er ekki smáræði, sem þarf handa
drengjum,« heyrði Elsa mömmu sína
segja endur og sinnum. Henni fanst þá,
að hún ætti ekki að borða sig alveg
sadda. Það var víst æði lítið, sem
mamma borðaði stundum, aðeins til þess
að drengirnir gætu fengið nóg.
Mamma gat nú klofið þetta um hríð,
með því sem hún fékk í húsaleigu hjá