Ljósberinn - 16.12.1933, Blaðsíða 32

374
LJÖSBERINN
BARNAGÆLA
Eftir Brynjólf Björnsson, Norðfirði.
Viltu, karl minn, kvaVSi
kyrja í rökkurnæði,
þótt það fólk ei fræði
nö flytji menta sæði.
Húsfrú hygg'ju neytir,
heimili sitt skreytir,
öllu í betra breytir,
búi meðstjórn veitir.
Margt er manna gaman, Oft er hátt í hlíðum Að kvöldi kemur gestur,
þó misjafnt rímist, saman. til hlaupa keppt á skíðum lcvæðaþulur mestur,
Leikur margan laman, í vetrarhörku’ og hríðum sýnt um sögulestur,
er lítið stundar framann. til hreysti og gamans lýðum. sá mun talinn beztur.
Oft má heyra í önnum
ys og þys hjá grönnum
glymja hátt í glönnum,
er gleypa vín af könnum.
Oft eru’ úti á skautum
eftir hálum brautum
í mýrarlægð og lautum
lýðir fjarri þrautum.
Kaffið karla gleður,
komi rjómi meður;
molinn mun vel séður,
meir þó kakan seður.
Lýð til hófs skal hvetja,
hægt til kapps fram etja,
mest til lasta letja,
lágmark dygðum setja.
Gott er leiki’ að læra,
til lista má það færa,
iðju trygðir tæra
teljast verður æra.
Ferðum flýtir smali
fram um hálsa og dali,
hjörð svo heima ali,
þá hjúpast fönnum bali.
Oft er svalt á sævi,
þá sveipast frónið snævi,
bára leyndri lævi
lýkur margra ævi.
Húsbóndi með hjúi
hefir stjórn á búi,
svo þjónninn þægi og trúi
því til hagnaðs snúi.
Hey á garða gefur
gætinn ei við tefur,
liraða á störfum hefur.
heima dúka vefur.