Ljósberinn - 16.12.1933, Blaðsíða 46
388
LJÖSBERINN
Að því búnu lokaði hann augunum og
varð þá steinhljótt í stofunni. Aðeins
mátti heyra á tifinu í veggklukkunni
að tíminn leið.
En er minst varði lítur hann upp
og segir:
»Margt hefir breyzt síðan þetta gerð-
ist. En Guð hefir altaf verið góður
og trúfastur. Og nú eru bráðum komin
jól að nýju. Hvort mér auðnast að lifa
eitt jólakvöld til, það veit ég ekki. En
eitt veit ég: Eg gleðst eins og þegar ég
var barn heima í Dal.«
(B. J. þýddi).
------------
Auðugi postulinn.
Fyrsti postulinn, sem lét líf sitt vegng.
frelsara síns og Drottins, var Jakob hinn
eldri Zebedusson, bróðir Jóhannesar
postula. Það var Heródes konungur
Agrippa, sem lét hann af lífi taka árið
44 e. Kr. Frá dauða Jakobs postula,
segir einn af kirkjufeðrunum eftirfar-
andi sögu:
Það var einn af þjónum Faríseanna,
sem hafði handtekið Jakob og leitt hann
fyrir IJeródes, til að ávinna sér hylli
konungs. Heródes hataði kristna menn
og skipaði að taka Jakob af lífi.
Þegar Jakob var leiddur til aftöku-
staðarins til að deyja sakir trúar sinn-
ar, þá ljómaði gleðin og djörfungin af
ásjónu hans, við meðvitundina um mál-
efnið góða, sem hann átti að líða fyrir.
Þá sló samvizkan kæranda hans, og
minti hann á, hve svívirðilega honum
hefði farist með því að ofsækja einn af
lærisveinum Drottins Jesú; hann fann,
að sú trú er veitti postulanum slíkan
hetjuhug á dauðastundinni, hlaut að
vera fölskvalaus. En af því að hann gat
ekki gert gott úr þessu, sem hann hafði
illa gert, og gat ekki bjargað lífi post-
ulans, sem hann hafði svikið, þá varp-
aði hann sér klökkur að fótum postul-
ans og hrópaði: »Fyrirgefðu mér og
leyfðu mér, að ég megi líka játa nafn
hins heilaga.« Jakob sneri sér að hon-
um og spurði: »Trúir þú, að Jesús Krist-
ur, sem Gyðingarnir krossfestu, sé son-
ur Guðs?« IJann svaraði: »Já, ég trúi
því.« Og nú hóf hann upp hátíðlega
trúarjátningu að öllum viðstöddum á-
heyrandi. Jakob starði þegjandi á, hann,
og sagði síðan: »Friður sé með þér,«
kysti hann og lýsti blessun Drottins yfir
honum.
Þegar Agrippa konungur sá þetta, þá
reiddist hann enn meira kærandanum
en postulanum, og lét síðan leiða þá báða
til aftökustaðarins. Þeir tóku báðir
dauða sínum með mikilli þolinmæði og
staðfestu.
Molbúasögur.
Bókaverzlun Sigurjóns Jónssonar hefir gefið
út hinar vinsælu Molbúasögur, 61 talsins. fms-
ar af þeim eru kunnar — hafa verið í dönsk-
um kenslubókum — og þykir öllum börn-
um gaman að lesa þær og fullorðna fólkið
skemtir sér við þær lika. Nú eru þær í fyrsta
sinn geínar út í einni heild á íslenzku og
fylgir fjöldi mynda (65), sem teiknaðar eru
af 12 ára gömlum dreng. Prýða þær bókina
og skýra sögurnar.
Molbúasögur verða börnunum kærkomin jóla-
g:iöf-
Lelðréttlng. I sögunni um Hróa Hött í síð-
asta tölublaði hafa orðið ýmsar leiðar prent-
villur. Á bls. 332, neðan til við miðjan fremri
dálk, vantar heila línu; sú málsgrein á að
vera þannig: »En ætlir þú að svíkja mig, þá
skaltu fá að kenna á þessum,« og um leið
rak hann knýttan hnefann upp að nefinu á
Hróa.« — »Bogaskytta« fyrir bogskytta. »Við-
arteiningur« fyrir viðarteinungur.
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.