Vaka - 01.04.1927, Blaðsíða 96

Vaka - 01.04.1927, Blaðsíða 96
206 RITFREGNIR. [vaka] Sigrún gerir, þá væri hún alls ekki ung stúlka, heldur eitthvert viðundur. Þessi litla ritg.jörð sýnir þó ekki ein- ungis, hve vel Sigrún hefur verið gerð úr íoðurgarði, heldur líka, hve góð vaxtarskilyrði hún liefur haft á Laugum. Betri meðmæli ineð skólanum gat Ársritið varla flutt. Það má líka minna á, eins og áður hefur verið gert (í Menntamálum, minnir mig), að ritgjörðin sýnir, hve frábærlega vel fornsögur vorar eru hæfar til lestrar fyrir menn á öllu reki. Ánnað dæmi þess liggur lesöndum Vöku nú í augum uppi, þar sem eru tvær, á- gætar og gagnólíkar ritgjörðir um silfur Koðrans á Giljá i 1. og 2. hefti tímaritsins. Fleira væri gaman að minnast á í Ársritinu, en hér verður staðar að nema. En þessi litla bók hefur verið mér mest gleðiefni af þeim bókum, sem eg hef fengið í hendur síðasta misserið. Þó rifjaði hún lika upp fyrir mér það mál, sem olli mér einna mestri gremju síðasta árið: skólamál Sunnlendinga. Eg vildi óska, að ársrit Laugaskóla yrði lesið mikið um allar sveitir, en mest austanfjalls. Það mun hjálpa Sunnlendingum betur að skilja, hverju þeir hafa teflt úr höndum sér ■— a. m. k. um stundarsakir — með tvídrægni sinni og ráðleysi i skólamálinu. En það er auðvitað ekki nema samkvæmt lífsins harða lögmáli, að það hérað fái seinast alþýðu- skóla og spyrni fastast móti honum, sem mesta hefur þörfina fyrir hann. S. N. Gunnar Benedik tsson : VIÐ ÞJÓÐVEGINNN. Ak- ureyri, 1926. 166 bls. Saga þessi er um unga stúlku af háum stigum í Reykjavík, um æsku hennar í eftirlæti og allsnægtum, iöngun hennar til að líkna og hjálpa fátækum, vanmátt hennar og uppgjöf andspænis feiknum mannlegrar eymdar og svívirðu. Á uppvaxtarárunum beinist hugur hennar allur að fátæktinni, að volæðinu og niðurdrep- inu í kjallaraíbúðum höfuðstaðarins, og þvi meir sem hún vitkast, því sterkar blygðast hún sín fyrir óhófið og glysið í föðurhúsum sínum. En kjarkur hennar og fórnfýsi fylla hugann draumum um að verja lífinu til að berjast gegn eymdinni, hún byrjar á því, og ýms- ir rétta henni hjálparhönd. En svo kynnist hún öðrum hliðum á lífinu, sem buga kraft hennar i bili og gjör-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Vaka

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vaka
https://timarit.is/publication/363

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.