Vaka - 01.12.1929, Qupperneq 140

Vaka - 01.12.1929, Qupperneq 140
vellystingum og stendur síðan ráðalaus og viðburðalaus, þegar allt er tekið af honum. En lesandinn fær aldrei að skyggnast bak við athafnir hans og skilja, hvað fyrir honum vakir? Er maðurinn svo einfaldur að halda, að þetta geti flotið svona áfram, eða svo bjartsýnn að trúa því, að hann geti borgað allt saman? Eða hugsar hann um ekkert annað en lifa stutt og lifa vel? Það er margt gott í þessari sögu. Hún er skemmtileg, öllum aukaper- sónum skýrt lýst, jafnvel vinnukonunni og gamla tré- smiðnum, sem kemur með morgunsárinu að sækja ó- borguðu húsgögnin. En upphafið gerir hana ótrúlega. Jakob hefur það að vísu sér til afsökunar, að hann er að segja gamansögu og eins hitt, að hann mun hafa vissa aburði í huga. En það er varasamt fyrir skáldin að taka sér reyfarasögur lífsins til fyrirmyndar. Þó að merkilegt sé, verður að gera annars konar sannleiks- kröfur til skáldskapar en frásagna um atburði reynd- arinnar. „Það ber margt svo við i lífinu, að vér vitum hvorki um orsakir þess né upptök. Og ætti eg að skýra frá því, sem helzt greinir sanna sögu frá skáldsögu, þá myndi eg segja, að sanna sagan er einatt óljós, tvíræð og leynir síðustu rökum þeirra atburða, sem hún segir frá; en það er skáldsins skylda að gefa fulla skýringu á orsökum þeirra atburða, sem hann lýsir, og gera allt skiljanlegt“ (Walter Scott). Síðasta og yngsta sagan í bókinni ber uafnið Ilmur vatnanna. Fyrirsognin sjálf er þrungin af hæðni. Hún gefur lesandanum i skyn, að hann eigi að komast í rómantíska stemningu, en i raun og veru er hún ekki annað en orðið ílmvatn, leyst i sundur. Reykjavíkur- drósin Dýrrin kemur á sveitabæ sér til hressingar og ætlar að vera þar part úr sumri. Hún er harðtrúlofuð, en alvön úr Höfnunum og ætlar sér til dægrastyttingar að leika sér ofurlítið að óreyndum og barnslegum bóndasyni. Henni er í upphafi lýst með fullu miskunn- arleysi, án þess að breytni hennar sé skýrð eða afsökuð. En eftir því sem hiín sjálf verður veikari og ráðalausari i eldinum, sem hún heiur ætlað að leika sér að, en ræð- ur ekki við, verður hún eðlilegri og sannari. Skáldinu fer að þykja vænt um hana og lesandanum með. Hún heygir sig fyrir örlögunum og festir rætur i sveitinni. Þeirri sögu er lokið á svo ófalsaðan hátt. að eg dáist að
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100
Qupperneq 101
Qupperneq 102
Qupperneq 103
Qupperneq 104
Qupperneq 105
Qupperneq 106
Qupperneq 107
Qupperneq 108
Qupperneq 109
Qupperneq 110
Qupperneq 111
Qupperneq 112
Qupperneq 113
Qupperneq 114
Qupperneq 115
Qupperneq 116
Qupperneq 117
Qupperneq 118
Qupperneq 119
Qupperneq 120
Qupperneq 121
Qupperneq 122
Qupperneq 123
Qupperneq 124
Qupperneq 125
Qupperneq 126
Qupperneq 127
Qupperneq 128
Qupperneq 129
Qupperneq 130
Qupperneq 131
Qupperneq 132
Qupperneq 133
Qupperneq 134
Qupperneq 135
Qupperneq 136
Qupperneq 137
Qupperneq 138
Qupperneq 139
Qupperneq 140
Qupperneq 141
Qupperneq 142
Qupperneq 143
Qupperneq 144
Qupperneq 145
Qupperneq 146
Qupperneq 147
Qupperneq 148
Qupperneq 149
Qupperneq 150
Qupperneq 151
Qupperneq 152
Qupperneq 153
Qupperneq 154
Qupperneq 155
Qupperneq 156
Qupperneq 157
Qupperneq 158
Qupperneq 159
Qupperneq 160

x

Vaka

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vaka
https://timarit.is/publication/363

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.