Nýtt kirkjublað - 30.01.1908, Blaðsíða 15

NÝTT KIRKJTJBLaÐ
11
vours after the Christian Life“ eftir dr. Martineau, eins konar
Mynsters hugleiðingar, en dýpri miklu. Eg sendi þér ef til
vill ofurlítið svnishorn, ef eg kemst til að snúa því. Það
væri gaman að sjá fáeinar málsgreinir eftir M. í Kirkju-
blaðinu.
En það sem eg ætlaði að segja var þetta: Mig langar
til, ekki að leysast héðan að svo stöddu, heldur að mega
lifa í þvísa ljósi, meðan kraftur og áhugi endist. Að vísu
finn eg þol og áræði rninka, en stilling og vald yfir sjálfum
mér þróast með aldrinum, og einkum elskan á öllu góðu og
hugljúfu, háu og ágætu. Og svo er hitt: Mér ofbýður livað
lítið varð úr lífinu — hvað lítið verður úr allra lífi, sem
saman eða andstæðir stríða. — Bótin er, að þetta örstutta
líf, sem ætlar að deyða okkur með vandræðum og verkefnum,
raunum og ráðgátum, er einungis ofurlítill inngangnr til
annars meira. Ekkert annaÖ.u
Sama daginn eða rétt á eftir að bréfið kom, datt við-
takandi ofan á einkar fögur orð skáldsins mikla og spáinannsins
á franska tungu. Þau fara hér á eftir sem svar og vinarkveðja
til skáldmæringsins fyrir norðan.
,Mcira að siarfa guðs um gcim.‘
Maðurinn er óendanlega smá eftirmynd guðs. Mannin-
um nægir sú vegsemd. Eg er maður, smáögn, sem sjón
festir eigi á, dropi í útsæ, sandkorn á ströndu. En svo litill
sem eg er, kenni eg samt guðs innra með mér, því að eg
finn sköpunarkraftinn hjá mér, og beiti honum við ritstörf
mín. Eg kenni hjá mér lífsins, er koma á. Eg er eins og
marghöggvinn skógurinn, þar sem nýjum frjókvistum skýtur
upp með enn öílgara lífsþrótti en áður.
Ofar og ofar! Eg berst í hæöir. Sólin skín yfir höfði
mér. Jarðarsafinn ólgar í æðum nn'num, en himininn lýsir
mér með endurskini frá ókunnum heimum. Þú segir, að
sálin sé ekki annað en líkamlegur kraftur. Hvernig er því
þá varið, að aldrei hefir verið bjartara yfir sálu minni en nú,