Nýtt kirkjublað - 15.02.1908, Qupperneq 6

so
NÝTT KrRKJUBLAB.
þjóðkirkjumenn hér fáum að kjósa oss þennán annan
prest.
Milliþinganefndin i kirkjumálum leit svo á, og hafði vísl
rétt fyrir sér í því, að atriðin tvö í umboðsskrá hennar, að
gera „nauðsynlegar umbætur á launakjörum presta“ og koma
á „hagfeldri skipun prestakalla í landinu", yrðu að skiljast í
sambandi hvort við annað. Þetta varð með því að fækka
prestunum og verja því fé, sem áskotnaðist við það til að
bæta laun þeirra sem eftir yrðu. Alt löggjafarstarfið hafði
það fyrir augum „að komast af með gjöld þau sem sóknar-
menn nú greiða til presta og fé það sem landssjóður nú legg-
ur fram til prestastéttarinnar ásamt tekjunum af eignum
prestakallanna“.
Milliþinganefndin fækkaði prestaköllunum um 30 og svo
strikuði þingdeildirnar út 3 og 4. Jafnframt urðu launin alls
og alls lítið eitt ríflegri við meðferð þingsins. Við 3. umræðu
i neðri deild var hörðust hrotan að fækka prestaköllunum enn
frekar og töluverður ágreiningur varð um það í þingnefndinni
sem mestu réði um málið, og þar varð það að samkomulagi
að leggja niður Mosfellsprestakall í Mosfellssveit, og láta mest-
an hluta þess sameinast Reykjavík. Það er óhætt að fullyrða
að engum, sem þar átti hlut að, kom þá til hugar að raska.
því ákvæði laganna að Reykjavík fengi nú þegar sína tvo
þjóðkirkjupresta.
En nú liggur við borð, að kirkjustjórnin, alténd hin ver-
aldlega sem um krónurnar heldur, muni eigi telja heimild til
að setja á stofn þetta „annað prestsembætti“ í Reykjavík með-
an Lágafells og Viðeyjar-sóknirrenna eigi samanvið: tjái eigi
að raska þessum jafnvægis-grundvelli laganna að inn komi i
annan vasann, það sem úr hinum er látið. Og það mun vís-
ast ekki að miklu haft, þótt kirkjustjórninni sé bent á, að svo
framarlega sem enn eru 5—6000 manns hér í þjóðkirkjunni,
þá tiglaði söfnuðurinn prestlaunasjóði ríflega laun prestanna
beggja, og töluvert dregur um eignatekjur prestakallsins, einar
900 kr. á ári.
Dómkirkjupresturinn okkar sem nú er, lætur eigi standa
á sér, að breytingin komist á. IJann hefn' munnlega látið það
í ljósi, er hann hefir verið um það spurður, að svo frainar-
legæ sem söfnuðurinn lætur uppi ósk um það að kjósa sér