Nýtt kirkjublað - 15.02.1908, Side 10

84
NÝTT EIRKJUBLAB
markinu. ÞaS er guðseðlið innra með sjálfum oss, hverjum
og einum, sem Iætur oss skynja og kjósa sannleikann — þann
sannleikann, sem oss kemur bezt í j)örf, og guðseðlið það,
gefið oss mönnunum, er sjálf uppsprettulind alls sannleika,
er sjálfur guð í oss.-----
Treystið guðseðlinu innra með sjálfum yður! Undirtektir
mannssálarinnar er prófsteinn sannleikans.
Bókstafsþrældómurinn er hræðilegt haft.
Það reynist slæma hneykslunarhellan fyrir margan guð-
rækinn og greindan mann á vorum dögum þetta, að telja sig
bundinn af þeim og þeim bókstaf ritningarinnar. Tökum það
dæmið, að því sé haldið á lofti, að allir menn verði á end-
anum hólpnir. Mörgum góðum manni verður þá að hugsa
eða segja svo: Víst er um það, að það er mjög sennilegt, mig
dauðlangar til að mega trúa þvi; en — hvað segir ekki ritn-
ingin: „Og þessir skulu fara burt til eilífrar refsingar, en
hinir réttlátu til eilífs lífs“. Honum verður svo sem ekki fátt
ritningarstaða manninum þeim, og hann heíir ekkert veður af
því, að þegar þetta var hugsað og talað, sem hann er að fara
með, þá átti það við allt annað, og það er alveg óskylt því
efni, sem það nú er látið eiga við. — —
Maðurinn, sem hér er verið að tala um, er trúhneigður,
hann er fremur vandaður, og að öðru leyti eins og fólk er
flest, er gagnsmaður, og hefir mörgu að sinna. Hann kemst
í ógöngur þegar hann fer að hugsa um trúarmálin eftir því
sem honum hefir kent verið, og seinastgefur hann alt slíkt upp á
bátinn, það tefur hann um of og gerir honum gramt í skapi,
og hann hættir alveg að hugsa um trúarefni.
Það er svo oft að bókstafur ritningarinnar virðist kenna
þveröfugt við það, sem mannshjartað kristnaða hugsar og
þráir, mannshjartað sem líkjast vill Kristi. Tökum sem dæmi —
af svo fjölda mörgum — grimmu orðin i 137. sálmi: „Heill þeim
er þrífur ungbörn þin og slær þeim niður við stein“. Er
þessi staður innblásinn af anda Jesú Krists? Vill göfugt og
gott mannseðli kannast við að þetta sé rétt og satt? Víst
ekki. Enginn er sá, er feta vill í fótspor Jesú, að hann hafi
yndi af þvi að sjá ungbarni slegið niður við steini.
En það er siður en svo að vér eigum að fárast yfir þess-