Nýtt kirkjublað - 15.02.1908, Blaðsíða 13

NÝTT EIRKJTJBLAÐ 37
„Þarna sérðu, pabbi", hrópaði Róbert. „Það fór eins
og eg spáði, að vonda eplið niundi skemma góðu eplin".
„Róbert minn", sagði faðir hans: „Eg hef oft beðið þig
að vera ekki í leikjum með slæmum drengjum ; af þeim fé-
lagsskap verður þú sjálfur slœmur drengur, alveg eins og epl-
in skemdust í skálinni af þessu eina skemda epli sem látið
var saman við. Þú hefir lítið hirt um það, þó eg hafi sagt
þér það, og því var eg nú að láta þig sjálfan þreifa á því
með þessu dæmi".
Þetta varð Róhert miklu minnistæðara en áminningarnar.
Hann þurfti ekki annað eftir það en að hugsa urn skemdu
eplin til að forðast illan félagsskap.
„Ofurefli". „Breiðablik" síðastkomnu, nóv.bl. f. á., rekja
þráðinn í skáldsögu Einars Hjörleifssonar, sem út kemur í
vor. Brot úr sögunni eru hér mörgum kunn af upplestri
Einars, og munu þeir allir taka undir þann dóm séraFriðriks:
„Sannfærðir eruin vér um, að það verður talinn viðburð-
ur töluverður í bókmentum vorum, þegar menn eru búnir að
átta sig á sögunni, og gera sér Ijóst, hve miklu ofar hún
stendur öðrum skáldsögum er vér höfum eignast",
Þeir, sem hafa mannskemt sig á því að lesa rómana —
bullið danska siðasta mannsaldur, með þessum mannræfla-
sjálfslýsingum, kannast við, hve fjarri það hefir verið „for-
skriftinni" að taka trúarlíf manna til meðferðar, eða viður-
kenna það sem einn meginþátt í lífi mannsandans og i vilja-
mótinu, og sitt hvað af því hefir svo hingað slæðst, inn í ís-
lenzka skáldsögugerð, samfara óvildarhug til kristindómsins
og hans erindreka. Að því víkur séra Friðrik í niðurlagi
greinar sinnar:
„Þetta er í rauninni í fyrsta sinni, að íslenzkum presti
er lýst með kærleika og samhug í bókmentum vorum, svo
nokkurt hald sé í. Hann er í sögu þessari látinn vera sá
fyrirmyndarmaður, sem prestur ætti ávalt að vera. Það hefir
verið regluleg tízka, að láta að minsta kosti eina skrípamynd
af presti koma fram í hverri skáldsögu, og láta hann vera
lélegustu og auvirðilegustu persónu sögunnar.