Nýtt kirkjublað - 29.02.1908, Side 1
NÝTT KIRKJUBLAÐ
H ALFSMÁN AÐ ARRIT
rYRIR KRIS(TINDÓM OG KRISTILEGA MENNING
Sjálfur andinn vitnar með vorum anda, að vér er-
um guðs börn. (Róm. 8, 16.).
En sömuleiðis hjálpar og andinn veíkleika vorum,
því að vér vitum ekki, livers vér eigum að biðja eins og
ber; en sjálfur andinn biður fyrir oss með andvörpunum,
sem ekki verður orðum að komið. (Róm. 8, 26.).
Páll postuli liafði reynt það á sjálfum sér, hvernig guð
býr í mannssálunni, sem er eitt og hið sama og það, að í
honum lifum, hrærumst og erum vér, . . . því að vér er-
um og œttar hans. (Post.s. 17, 28 og 29).
I bæninni finnum vér allra ljósast návist guð, ívist hans í
mannsebli voru. „Sjálfur andinn“ vitnar um það með vorum
anda. Vér kennum í bæninni krafta og áhrifa, kennum þar
þráar og vonar, sem alt tekur svo langtum lengra, en vér er-
um í færum til, af sjálfum oss, endranær.
Og alt þetta kemur við það, að í bæninni finnum vér til
þess, að vér erum guðs börn, og getum sagt: Abba, faðir!
Og kristin mannssál tekur föðurávarpið af vörum hans og
barnskærleikann úr hjarta hans, sem oss kendi að biðja. Að
dæmi Jesú Krists og með hans aðstoð veitist oss barnssam-
bandið, sem vér nefnum bæn.
Bænin er ýmist — eða þá hvorttveggja í senn — til-
beiðsla og ákall. Og bænar-hræringarnar eru með ýmsu móti.
Andi vor sekkur sér niður í — eða eins og rennur saman við —
hið hulda djúp guðdómsins, og í annan stað leitar hann út
fyrir sjálfan sig, leitar líknar og trausts hjá almáttugn, al-