Nýtt kirkjublað - 15.03.1908, Blaðsíða 5

NÝTT KIRKJTJBLAÐ
88
i augsýn allra borgarmanna, og láta sig hvergi saka? Svo
hugsuðu þeir eftir dauða lians, og þeir héldu slíku að honum
meðan hann lifði. En Messíasar-hugsjónin hjá Jesú var sú
að faðirinn á himnum ætti einn öllu að ráða, hans raustu
bæri að hlýða, og eftir hennar boðum að biða. Guð hafði
sent hann, og guð vantaði eigi vegi og mátt til að ráða fram
úr öllu á bezta hátt. Og Jesú leit á það sem beint innblást-
ur „óvinarins“, þegar reynt var að teygja hann út af þeirri
braut. Það vildi Pétur eitt sinn gera (Matth. 16, 22), og þá
kallaði Jesús sinn fremsta lærisvein Satan. Það var hann,
sjálfur Messíasar óvinurinn, sem hleypt hafði Pétri af stað.
Freistingin var alveg hin sama þar og í freistingarsögunni,
að teygja hann af götu þeirri, sem hann varð að ganga, af
því að hann var Messías, og freistingin var undan sömu rifjum.
Allra ljósast kemur munurinn á Messíasar hugsjónunum
fram í þriðja dæminu. „Heimsríkin“ öll áttu að lúta frelsara
hinnar hugumstóru og hefnigjörnu þjóðar. En þjóðarbrotið
kristna sér það nú, að slíkt veraldlegt vald hefði Messías þá
orðið að sækja til Satans, þvi að hann er höfðingi heimsríkj-
anna. Messías hefði orðið að lúta honum og tilbiðja hann Gamla
Messíasar-hugsjónin var því í insta eðli djöfulleg. Heimsvald-
ið var í augum þessa safnaðar djöfullegt, sem skýrast kemur
frarn i rósamálinu um rómverska keisaradöminn í 13. kap.
Opinb.b.
Efni og orðfœri s ögunnar.
Það er rétt röð í lífssögu Jesú, að freistingin kemur í
öllum guðspjöllunum beint á eftir skirninni. Nú getur Jesús
eigi lengur staðið á móti þeirri hugsun, að hann sjálfur sé
maðurinn, sem helgu ritin fornu hafa átt við og þjóðin hefir
svo lengi þráð, að hann sé Messías, sé „sonurinn“ sem guð hefir
velþóknun á. Vér þekkjum af sögudæmum og eitthvað af
eiginni raun baráttuna í köllunar valinu, en aldrei heíy' slik
verið háð sem þá i lifi Jesú, á hinum miklu vegamótum. Hann
sjálfur verður fyrst að heyja stríðið við efasemdirnar og gera
upp á milli Messíasar-hugsjónanna, sem lýst er hér að fram-
an hjá játendum hans. I þessu sálarslríði leitar hann ein-
verunnar, og myndirnar mótast og sigurorðin falla í skorður.
Og frá sjálfum Jesú hugsum vér oss söguna komna að