Nýtt kirkjublað - 30.04.1908, Blaðsíða 5

NÝTT KmKJTJBLAÐ
93
Fyrir þvi á einmitt kirkjunnar blað — frá mínu sjónar-
miði — að taka beint á sína stefnuskrá, samfara al-ótakmörk-
uðu hugsana og samvizkufrelsi einstaklingsins, kenningarfrelsi
presta, rannsóknarfrelsi guðfræðinga og fult frelsi safnaða yfir
öllum sínum félagsmálum.
Það væri þáttur fyrir sig, hvort kirkjublaðs-nafnið legði
eigi haft á ritstjóra, sem víða vill koma við og leggja til mála;
en slíkt verður að vera komið undir smekk ogtilfinning ritstj.
i hvert skiftið-
Þegar lífsskoðunin er sú, að kristindómurinn sé enginn
sparifatnaður, tekinn upp á stórhátíðum, heldur ígangsfat til
góðrar og gagnlegrar iðju, í þessu ljósi, þá verður kirkjublað-
ið ósjálfrátt veraldlegra á marga grein. Alveg eins og vér
þráum ekkert heitar, #n að hið veraldlega, og yfir höfuð alt
nienningarlífið, megi æ verða meir og meir kristilegt — og í
orðsins bezta og rýmsta skilningi: kirkjulegt.
Og því þá ekki gefa út kirkjublað ? Allra helzt er það
hefir hitt á jafngott nafn og það að heita: Nýtt Kirkjublað.
Sumarið kemur með glaða sólskini undir heiðbláum himni,
og yfir bænum blakta fánar, bláir og rauðir, altsaman spari-
fánar, rétt á hverri stöng.
Svona var líka veðrið fyrir 33 árum, fyrsta Sumardng-
inn fyrsta eftir þjóðhátíðina: sólskin og norðanvindur. En
dagurinn var þá ekki orðinn almennur fánadagur í höfuð-
staðnum. Að niinsta kosti var hann ])að ekki í efri bygðum
og hjá kaupmönnunum, sem hér áttu í seli.
Fálkinn hvíti á blám feldi var þá fyrir skemstu kominn
til sögunnar. Sigurður málari hafði rutt honum brautina og
penlað hann á skildi í veizlusölum, og Þorlákur frá Stað
veifaði honum síðan inn í fólkið. Fálkinn var merki Jóns
Sigurðssonar, niðja Lofts ríka, og um leið merki alls þess, er
Jón Sigurðsson vildi.
Nú er fálkinn orðinn skjaldarmerki eins og hann var í