Nýtt kirkjublað - 01.05.1908, Blaðsíða 4
100__ _ ^ JIJBL
hann einn af þessum nýju guðfræðingum, sem sízt er mark
á takandi?
En höf. spyr ekki að eins, heldur staðhæíir hann. Og
staðhæfingin er þessi: „Hún er ekki sönn [þessi kenning] —
og mun aldrei takast að gera hana sanna.“ Þetta er síðasta
orð hr. Guttorms i þessu máli. Ef hún væri sönn, „þá hafa
postularnir farið villir vegar og Kristur sjálfur ekki borið
sannleikanum vitni.“ Þetta er djarflega að orði komist af
manni, sem þó skrifar sig „stud theol.“. Hann virðist aldrei
hafa heyrt þessi orð Krists, svo að eg tilfæri eitt af allra al-
kunnustu orðunum: „Hver sem vill fylgja mér, hann afneiti
sjálfum sér, taki á sig sinu kross og fylgi mér eftir“ eða
þessi orð Páls: „Guðs ríki er ekki fólgið í orðum, heldur
krafti,“ — eða vill hann ef til vill gefa í skyn að þau séu
ósönn? — —
Það er ekki í fyrsta skifti sem kristindómurinn hefir á-
stæðu til að biðja: Guð varðveiti mig fyrir vinum mínum!
Hann hefir fylstu ástæðu til að gera það hér. — Menn sem
skilja eins og hr. Gnttormur og hugsa eins og hann, geta
orðið kristindóminum miklu skæðari en margir óvinir.
Eina líknin er, að hr. Guttormur kallar sig „stud. theol.“
og er það, því að f þessu nafni felst, að hann stendur til
bóta. Einn „stud. theol.“ er ékki útlærður, hve lærðan sem
hann hyggur sig vera, — þvi að margur „stud. theol.“ hygg-
ur sig lærðan, svo mikið man eg frá þeim sex árum, sem eg
nefndi mig þessu virðulega nafni sjálfur. — Hann er enn að
nema, enn að fullkomnast og mentast. I meðvitund þessa
hefi eg skrifað þessar línur; annars hefði eg ekki svarað
grein hr. Guttorms; eg hefði álitið þá fyrirhöfn til einskis.
En nú er hann „stud. theol.“ og getur því vonandi tekið
sönsum. Eg óska og vona, að hann megi bera það nafn með
heiðri og sóma, og sem sannur „studiosus“ vaxa dag frá degi
að þekkingu og skilningi á þeim háleitu efnum, sem hér hafa
orðið okkur ágreiningsefni. Með vaxandi skilningi og þekk-
ingu, með vaxandi mentun getur margt breyzt. Og hugsað
gæti eg mér það, að sú stund kynni einhvern tíma að renna
upp yfir hr. Guttorm, er hann hugsaði sig tvisvar um áður
en hann settist aftur niður til þess að hrekja oggera ósanna þá