Nýtt kirkjublað - 01.05.1908, Blaðsíða 9
NÝTT KIRKJUBLAÐ.
105
fjildi ritningarinnar.
Eftir séra R. J Campbdl.
Trúar-einingin.
En hverju á þá að trúa? Með þessu lagi trúir sinn
maðurinn hverju. Öllum þorra manna er svo farið, að þeir
vilja beinlínis láta segja sér, hverju þeir eiga að trúa, og við
það láta þeir standa og eru rólegir. Þeir eru svo sem lítið
bættari, þó að þeim sé sagt, að ritningunni kunni að skeika,
og að þeir verði að taka þann sannleikann til að treysta, sem
þeir sjálfir hafa náð hugargripi á, eða ímyndunarafl sjálfra
þeirra hefir búið til.
Þetta eru mótbárurnar. Eg kannast svo sem við þær.
Þær eru jafngamlar kristninni eða enda eldri.
Einlægir menn og alvörumiklir beittu slíkum mótbárum
við sjálfan Jesú. Þær voru á ferðinni á siðarbótartímanum.
Þrætumenn klerklegir beita þeim þann dag í dag.
Spurðu páfatrúarmann, trúheitan, hvernig hann lítur á
þetta, og ekki stendur á svarinu hjá honum, að trúin hjá
mótmælendum sé þúsundmynt, sitt á hvað, og hver telur
sína kreddu algilda. Kaþólski trúmaðurinn er í engum vafa
um það, að alt fari út um þúfur, bæði réttur skilningur og
siðgæði, ef hverjum einstökum er frjálst að trúa því, sem
hann sjálfur kýs. Og taktu svo bókstafsþjóninn hjá mótmæl-
endum, og hann segir þér, að páfatrúarmaðurinn hafi tölu-
vert fyrir sér: Einhvers staðar verður algildisvaldið að vera
bersýnilegt og áþreifanlegt, hvort sem það nú er hin óskeik-
ula kirkja, eða óskeikula bókin, eða ])á óskeikula trúarjátn-
ingin.
En hvorttveggja þetta, sem nú hefir síðast nefnt verið,
og bókstafsmennirnir hjá mótmælendum halda í, reynist þó
alveg haldlaust. Hún er ahæg farin þessi trú á það, að
játningar geti verið óskeikular, þó enn sé verið að hampa
slíku, og mótmælendur hafa eigi séð sér annað fært, en að
sleppa kenningunni um óskeikulu bókina. \7andaður maður
getur ekki barið það blákalt fram móti betri vitund.
Mergurinn málsins er sá, að í raun og sannleika trúir
enginn maður á neitt, fyr en það er orðið hold af hans holdi,