Nýtt kirkjublað - 01.05.1908, Blaðsíða 10

106
NÝTT KIEKJUBLAÐ
ef svo mœtti að orði komast. Það er svo sem sitt hvað, að
halda uppi trúarsetningum, og í sannleika að trúa á þær. Og
það eins, hvað fast sem í borðið er barið.
Sannleikurinn er í sínu insta eðli æ einn og hinn sami.
Við leggjum okkur fram, grannarnir tveir, báðir að fá rétta
sjón á sannleikanum, en við getum ekki alveg staðið í sömu
sporunum, okkur ber ekki fyrir augu alveg hið sama. En
séum við báðir einlægir menn í skoðun og eftirleit sannleik-
ans, þá liggja á endanum leiðirnar saman.
Þegar vel er eftir leitað, þá kemur það fram, að trúmála-
mennirnir, sem bezt hafa hugsað og mest hafa frætt, eru inn
við beinið alls ekki svo ólíkir hverjir öðrum, þó að annað
virðist ofan á. Það sem á milli ber er ekki sannleikurinn
sjálfur, heldur hitt, hvaða orðum er að honum komið. Og
orðin ná aldrei hugsuninni til fulls.
Næsta kynslóðin kemur öllu þessu betur fyrir sig, en vér
og vorir áar.
Framtíðar-maðurinn lætur fullgildið andlega koma i stað-
inn fyrir alt þetta utan að komandi algildisvald.
Hann er eigi liræddur við það, að treysta mannsandan-
um til að þekkja og kannast við sannleikann, hvaðan sem
hann kemur, þvi að hann veit að mannsandinn er samgróinn
alheimsandanum, anda alls sannleika, og mannsandinn þarf
ekki að vera að sækja í annað öflgara og enn guðlegra utan-
garðs. *
Hann veit að andi sannleikans í sjálfum honum er sann-
leikans andi í öllum mönnum, og því hlýtur svo að verða,
að leikslokum, að allir þekkja sannleikann og lifa í honum
og breyta eftir honum.
Fyrsta tuggan sem eg gríp í, úr blaða-meisnum með póst-
unum, er vesturfararsaga Einars Hjörleifssonar í „Norðurlandi“.
*Algyðistrú liöfundarins kemur iiér íram í algleymingi: Orðin
hljóða svo: for he will know that that spirit is one witb the
universal Spirit of all Truth, and needs not to look beyond itself
for anything stronger or more Divine,