Nýtt kirkjublað - 01.05.1908, Blaðsíða 13
&ÝTT KIRKJUBLAÐ
1Ó§
margar og mismunandi, og enginn hægðarleikur að koma
þeim saman. Einn vill helzt af öllu að það sé stutt og gagn-
ort, annar: ljóst og greinilegt, þriðji: lifandi og hrífandi, fjórði:
skáldlegt og skemtilegt. Trauðla getur Ijóðakverið sameinað
alla þessa kosti svo, að fillum h'ki.
En fesmálskverin — hvaða kröfur gera menn alment til
þeirra ? Eg hefi engar heyrt. Menn vita svo vel, að hvernig
sem þau eru, gleyma börnin þeirn oftast strax eftir ferming-
una. En sé barnafræðarinn góður, þá mun honum samt oft-
ast takast að rótfesta í minni barna meira eða minna af efni
og anda kversins. Af minni reynslu dreg eg það, að honum
verði þetta þó auðveldara með því að börnin lœri kverið,
heldur en yrði, ef þau gerðu ekki nema lesa það. I því efni
held eg að ljóðakver veiti kennaranum bezt lið.
Yerið getur að sumum prestum þyki erfiðara að kenna
eftir ljóðakveri. Jú: Það gerir ráð fyrir sjálfstæðari kenslu,
meiri hugsun, meira lífi og anda í útlistuninni, heldur en ef
ekki þarf annað en að spyrja þannig, að svörin liggi opin
fyrir í orðum kversins. Þá er líka opinn vegur til þess, að
lesmálskver sé lesið meðfram, og hugsunin í því sett í sam-
band við tilsvarandi stað í ljóðakverinu. Þá — en annars
ekki — nær lesmálskver tilgangi sínum.
Þannig er mín skoðun. Bezt mun í þessu efni, eins og
svo mörgu öðru, að lofa mönnum að „reyna og prófa alla
hluti“. Eg hefi kynzt mæðrum, sem ætluðu að láta börn sín
læra Ijóðakverið með hiriu, þó að það yrði ekki löggilt. Þann-
ig litu þær á.
lirkjusamsöngur.
N. Kbl. leiðir hjá sér, eins og við er að búast, samsöngva
og aðrar skemtanir sem óviðkomandi sér. Um kirkjusamsöng
er eðlilega öðru máli að gegna. Sízt má það ógetið láta kirkju-
samsöngs þess er hr. Sigfús Einarsson og söngsveit hans gaf
bæjarmönnum kost á að heyra hér í dómkirkjunni á 1. sunnud.
e. páska. Það var samsöngur alveg einstakur í sinni röð,
fullkomlega kirkjulegur og yfirleitt yndislegur, enda engin við-
vaningssmíði á boðstólum. Þar voru sungin lög eí'tir aðra