Nýtt kirkjublað - 15.05.1908, Qupperneq 3

NÝTT KIRKJUBLAÐ
115
þekkjast á kla’ðaburði og öðru útliti, og ]>eim var boðið að
láta til sín heyra langar leiðir, þegar þeir voru á ferðinni, svo
að engir þyrftu að verða fyrir þeim.
Þegar það skýrðist fyrir almenningi tiér á landi, nú fyrir
nokkrum árum, að sýkingarhœtta stæði af holdsveiki, var far-
ið að arnast við þeim sjúklingum miklu meira en áður. En
sem betur fer, getur landið nú skotið skjójshúsi yfir þá flest-
alla, þar sem alt er gert til að mýkja böl þeirra, og þess verð-
ur eigi mjög lengi að bíða, að sjúkdómurinn sá verði að fullu
yfirstiginn.
Berklaveikin verður örðugri viðfangs; hún er svo hræði-
lega almenn, hún veldur langtum meiri manndauða og hnekk-
ir allra sjúkdóma mest velmegun landsins. Og loks er sýkin
sú svo næm. Því er eigi kyn, þótt hræðsla hafi gripið menn
við þá sýki, og þeir sem kunnir eru að því að hafa hana eru
nú taldir „óhreinir“ í félaginu.
Slikt getur orðið þungbært einstaklingum og heilum heim-
ilum. Það getur beinlínis orðið atvinnutjón, þegar fólk fæst
ekki í vist eða til dvalar, þar sem kunnugt er um, að fyrir
er berklaveikur maður.
Af samkendar hug við slíka menn og slík heimili hefi eg
gert þetta hér að umtalsefni, — mætti þar orð mæla til léttis og
mannúðar-bótar, — og hefi eg leitað mér fróðleiks hjá landlækni
Guðmundi Björnssyni;
„Óttinn er góður“, segir hann, „góður innan skynsam-
legra taknmrka“. — „Það er lítil ástæða að óttaA brjóstveikan
niann sem verið hefir á heilsuhæli, og hefir lært þar alla þá
varúð, sem við þarf“. — „En það er mjög niikil ástæða til
að hræðast hvern einasta mann, sem fer sóðalega með hráka
sína, því að þar getur ávalt leynzt berklagerð, þótt engan
gruni“. — „Það er alls eigi ofmælt, að hver sem hrækir á
gólfiö, á það á hættu að verða við það mannsbani“.
Það er ákaflega þýðingarmikið að þetta komist inn ífólk-
ið, hvaða voði stendur af sóðaskapnuni, og eigi síður hitt, og
það er hinn eiginlegi tilgangur hugleiðingarinnar, að sýkingar-
hættan frá berklaveikum manni er lítil sem engin, þegar allr-
ar varúðar er gætt, sem lærist einmitt á heilsuhælunum.
Og þá leiðir það hugann til þess, hve óumræðileg félags-
bót verður að heilsuhælinu fyrir berklaveika, allra mest við