Nýtt kirkjublað - 01.06.1908, Qupperneq 11

NÝTT KIRKJUBLAÐ
131
eða nemendur hafa áhuga á innihaldinu, auðvitaS. Stendur
i sambandi viS trúardeyfS. Hér er þörf aS vekja áhuga. —
Og eg held þaS takist bezt meS frásögum úr biblíunni,
og jafnvel frásögum um mikla guSsmenn og meS verklegum
guSrœknisæfingum. —
Eh.hvort kveriS á aS nota? Bæði hafa sína kosti og
ókosti. Með Helgakveri er hægra að safna vissum forða af
kristilegri þekkingu í sálu barnsins. Klavenesskver er inni-
Iegra, En hræddur er eg um, að þaS kver komi ekki al-
menningi að notum. Er of-stuttort. — Og spurningarnar? —
Ömögulega get eg felt mig við að kenna kver í ljóðum.
I fornöld framsettu menn goðsagnir í ljóðum, til þess að slíkt
geymdist betur í minni manna, en er hægt að gera það nú
svo vel fari? Eg skil ekki í því að kver séra Valdimars
skyldi vera lögleitt til notkunar við kristilega uppfræðslu harna
undir fermingu. Ekki hefði slíkt verið gert, ef eg hefði verið
ráðgjafi stjórnarinnar. (B. J.).
II.
Úm kverin vil eg ekki skrifa, meðal annars vegna þess,
að eg yrði þá einnig að minnast á Klavenesskverið, sem mér
geðjast ver að en Balles- Helga- og Valdimars-kverum, en
líkt og að Balslev. Klavenesskver get eg ekki felt mig við
að því leyti, að mér finst miklu erfiðara að gefa börnunum
ljóst yfirlit yfir höfuðatriði kristindómsins eftir því. — Helga-
kver gefur ágætt yfirlit og niðurskipun efnisins er þar svo
greinileg og eðlileg. En það er nokkuð þurt og vísindalegt. —
Með Helgakveri verður kennarinn að hafa í samtali sínu við
börnin svo mikið af „uppbyggilegu" efni, tala til hjartans.
En með Kla' enesskveri þarf aftur svo mikið að tala til höfuðs-
ins, veita börnunum fróðleik, sem ekki er í kverinu. En
hann vill nú nokkuð mikið gleymast hjá þeim mörgum, nenia
tíminn sé riógur til þess að endurtaka hann.
Fræðikei-fið í Valdimarskveri er mjög líkt og í kveri séra
Helga, og er það mikill kostur. Einnig þykir inér Valdimars-
kver hafa þann kost, að „eskatologían11 [kenningin um dauð-
ann, dóminn og annað líf] er vægari en i hinum kverunum
öllum, sem hér hafa notuð verið. Látið nægja að segja, að
guð gjaldi hverjum eftir sínum verkum. og að maðurinn geti