Nýtt kirkjublað - 01.10.1908, Blaðsíða 2
218 _ _ XÝTT KTKK.nJBLAB _
því með vinstri hendi að rita öfugt eða signetaletur, sem rétt
horfði við í speglinum. —
Þegur eg var að brjótast við lýsingarorðin lofsandegu í
kennimannlegu bréfunum á ytii framkomu og háttum kenni-
mannsins, þá var eg að þreifa og þukla í huganum með það,
hvað eg mundi segja eða sagt liafa um þá séra Daniel á Ilrafna-
gili og séra Sæmund í Hraungerði.
Virðuleikinn var svo skínandi hjartur yíir báðum þeim.
En undir var séra Daníel mjög gamansamur, ákaflega
notalega skemtinn maður á heimili, og enda gáskafullur í bréf-
um við beztu vini sína.
Eg á allmörg bréf hans til föður rníns, flest frá árunum
1863—70. Faðir minn þá nýorðinn prófastur og er altaf að
fara í smiðju til síra Daniels, og bréfin verða rækilegar rit-
gerðir um alls konar kirkjuleg mál, og tel eg vist að laga-
manni mundi stórmikið um finnast.
Reykjavikur-skóli hefir fengið last fyrir það, að lærisvein-
ar hans hefðu tamið sér dönskuslettur í ræðu og riti. Ekki
skal ]>að borið af, en svipað mundi þá og mega bera á Bessa-
staðaskóla. I bréfum manna þaðan eru latínuglósurnar miklu
tíðari, en nú gerist, en dönsku rúsinurnar eru heldur ekki ó-
tíðar. Varla minni þá en seinna. Svo er og um þessi bréf.
Séra Daníel var söngmaður góður og söngelskur, lék á
ílautu. Fran)burð hans kunni eg ekki við, hálfsöng orðin. Svo
um fleiri frá þeim árum. — Verður þeim sumum n)isstælt á
Helga biskupi — eða hvað? —
Hann var burðamaður, þéttur meðalmaður á allan vöxt,
en gerðist grannur með ellinni. Sögur gengu af vaskleik hans,
t. d. að hann hafi stokkið yfir Glerá í gljúfrunum þar sem nú
er brúin. Sagan aukin með því að hann hefði tekið dreng,
sem honum fylgdi í handarkrikann á stökkinu. Aðrirsögðu:
heni|)una. Verið á annexíuleið að Lögmannshlíð?
Listfengir menn voru ýmsir í þeirri ætt, gleðimenn og
sumir ölkærir. Séra Daníel er kunnur að því að vera elzt-
ur bindindismaður á landi hér.
Sú saga gengur um það, að á förnum vegi — vestan
Öxnadalsheiðar — hafi honum og íleirum mætt menn að
sunnan, og sagt hranalega frá láti bróður hans í Iföfn —
vissu eigi skyldleikaun — og kent um víni. Hafi pelinn ver-
4