Nýtt kirkjublað - 01.11.1908, Blaðsíða 4

244______________ NÝTT KrRKJUBLAT) _ _ _ ^
og sé ]mS glalað, livað vilja menn ])á ekki á sig ieggja, til
að hreppa það af nýju? Og sannlega var postulinn Páll í
þessu efni eigi undanskilinn hinni almennu reglu, því að vér
þekkjum. hversu heitt hann elskaði hið kristilega frelsi, og
barðist fyrir því gegn allri rangri lögmáls-ánauð. Fátt er
mönnum óljúfara en að kannast við að þeir séu háðir annar-
legu valdi, annarlegum vilja. — En hér kveður postulinn
óhikahdi upp með það, að hann sé kominn undir annarlegt
drottinvald, að hans eigin vilji sé honum ekki hið æðsta og
mesta, heldur sé það arinar vilji, sem yfir honum ráði: Eg
er höndlaður af Kristi Jesú. Eg er kominn undir hans vald;
hann hefir náð svo sterkum tökum á vilja mínurn og öllu
sálarlífi mínu, að eg hvorki megna að leysa mig undan áhrif-
um hans og óska þess eigi heldur, því að honum er gott að
þjóna, honum er sælt að tilheyra. Markið sem hann setur,
er hærra og fegurra en alt annað, og hnossið sem hann
bendir á framundan, er æðra og dýrmætara en alt annað,
verðlaunin í þeim kappleik, sem hann kallar til og hvetur til,
er ófölnanleg kóróna dýrðarinnar í guðs eilífa og hinmeska
ríki. En svo háleit og dýrðleg sigurlaun veitast að eins eftir
langa og stranga baráttu, þar sem maðurinn beitir öllum
krafti vilja sins, allri anðlegri orku sinni, allri staðfestu sinni,
]iolgæði og árvekni. Með mikilli auðmýkt og hógværðaranda
kannast postulinn við, að enn sé hann langt frá markinu,
fjarri því að vera fullkominn, vera eins og hann eigi að vera
sem lærisveinn Krists og eins og hann óski að vera. En
með sterkum orðum tekur hann fram, hversu hann keppi
eftir að taka sífell meiri framförum, nálgast æ meira fyrir-
mynd fullkommmarinnar í Jesú Kristi, horfi jafnan fram á
leið, til þess, sem enn sé óunnið, en gleymandi því sem að
baki sé, þeim brotmn fullkomnunarinnar, sem hann þegar
hafi tileinkað sér, þessum fáu og smáu skrel'um, sem hann
sé kominn áleiðis að markinu.
„Eg er höndlaður af Kristi“, segir postulinn, og vér
finnum lil ])ess að hann gerir ]iessa játning með glöðum og
ánajgðum lmgn. Þetta er honum dýrmætl hrósunarefni, ]iað
gefur <”>11 u líli huns ákveðna og háleita stefnu, það fyllir hjarta
hans unaði og sælu, þaö veilir honum óbilugt þrek í sérhverri
þraut og báráttu, sei'n hann verður að mæta, og það gefur