Nýtt kirkjublað - 01.11.1908, Blaðsíða 5

NYTT KIRKJUBLAÐ 245
honum dýrölegt vonarljós, sem jatnan skín á veginum fram-
undan honum, og óbrigðult fyrirheit um að honum muni
að lyktum lilotnast hin dýrðlegu sigurlaun, sem hanu keppir
eftir.
„Eg er höndlaður af Kristi". Hversu margir einlægir
trúarinnar menn hafa á öllum öldtim alt í frá dðgum postul-
anna og til vorra tíma endurtekið ])essa játningu með líkum
tilfinningum og hugarhræringum og Páll postuli, og talið liana
mikilvæga hrósun sína og uppsprettulind sælu og gleði? —
„Eg er höndlaður af Kristi“ . Er ekki sérhver af oss, sem í
.dag erum safnaðii> saman í þessum helgidómi við hátíðlegt
og sjaldgreft tækifæri, og ekki einungis teljum oss til kirkju
Krists í orði, heldur og viljum i einlægni heyra henni til í
verki og sannleika, — er ekki — segi eg — hver af oss fús
til að bera þessa játningu fram og ganga fram undir þessu
merki ?
Vissulega kannast þú við það, bróðir, sem kernur hingað
í dag til að taka vígslu til biskupsembættis kirkju þessa lands,
að þú ert höndlaður af Kristi, og að þú þess vegna keppir
eftir að höndla, sem trúr og kostgæíinn lærisveinn hans,
Imossiö, sem vakti fyrir Páli postula, er hann gleymdi þvi
sem að baki var, en seildist eftir því, sem fyrir framan var.
Þú erl höndlaður af Kristi og telur það hrósun þina og sælu.
En vissulega mun það einnig vera einlæg þrá þin og eftir-
löngun, að öðlast náð til að gegna þannig háleitri köllun
þinni að vekja þannig og gleðja kristilegt líf á landi hór, að
þeir mættu ávalt verða fleiri og tleiri, sem í einlægni gætu játað
sig höndlaða af Kristi, og af alvöru hjartans sæktu fram að
því fullkomnunarmarki, sem hann setur, og að því himneska
hnossi sem hann kallar til og veitir. — Eg, sem um
nokkurt árabil hefi með veikum kröftum starfað í þessu
embætti, en hefi nú fundið það ofvaxið mér með þverrandi
þrótti og fjölgandi árum, áina þér þess af hjarta að þú fáir
að sjá á síðan ánægjulegan árangur embættisþjónustunnar
í sem flestum greinum. Mér er það kær tilhugsuo, að nýr
maður gengur nú að þvi starfi, sem eg varð frá að hverfa,
til þess að „færa í lag það sem ógjört var“ eins og Páll
postuli orðar það í bréfinu til Títusar, og til þess að hafa
auga á og gegna á hinn bezta hátt öllum aðkallandi kröfum