Nýtt kirkjublað - 01.11.1908, Blaðsíða 7

NÝTT KIRKJUBLaÐ ____: ■ , 247
sem var að verða þjóðsaga, hvernig hún, — gamla kirkjan, —
hatði staðið af sér alveg ómuna snjóílóð úr ásnum, sent enginn
hafði ])á œtlað henni að geta af borið, er vegsummerkin sáust.
Og mér er ljúf sú bernskuminning, hvernig unnið var að
smíði hinnar nýju kirkju, af sama kærleiksanda og skeift út
há hinnr gömlu, þótf mt væri f tnörgn vikið frá eftir nýjQtw
tímans kröfum. Og þessi kærleikur við hina nvju kirkju kom
þá frani i því, að henni var gefin ný mynd yfir allari, og
myndin sú var út af guðspjallinu í dag.
Og skýrust er endurminningin bundin við það, er við
börnin vorum kölluð til að sjá hina nýkomnu mynd tekna upp.
Það var hin fyrsta afhjúpun listavérks er augað leit.
Fráleitt mun hér vera um listaverk að ræða í orðsins réttu
nterkingu, en í kærleiksminningunni frá barn aldrinum lifir
myndin sem listaverk.
Barnsaugun nántu fyrst staðar við grænu pálmana, svo
nýstárlega, og við hvíltt austurlenzku skikkjurnar skósíðu.
En alt þetta var eigi annað en umgjörð um persónu sjálfs
frelsarans, þar sem hann réttir höndina út og stöðvar lík-
fylgdina og snertir við börunum. — Og eigi geymist nú ann-
ar andlitssvipur málverksins e'n hans eins í endurminning-
unni. — —
Alveg sjálfgefið þyrfti það eigi að vera að Jesús væri
miðmyndin i málverkinu. Listamanni gæti t. d. þótt það bezta
viðfangsefnið að ná svip hins unga manns, er hann vaknar
af dauðadvalannm og sezt upp og fer að mæla. En það undr-
andi andlit, hrætt og hlakkandi í senn, eða hvað sem lista-
maðurinn kynni að leggja í það, væri eigi kirkjumynd, eigi
trúarmynd, eigi altarismynd.
Nær væri þá að taka hina þriðju aðal])ersónu málverks-
ins, það er móðirin. Sjálf söguorðin draga einmitt mest
athyglið að henni. Ásfandi hennar er lýst svo átakanlega sárt.
Hún var einstæðingsekkja, oghinn ungi sveinn á börunum, elli-
stoð hennar og Ijós augna hennar og yudi, hann var einka sonur.
Og ])egar soj-gin var svo óumræðileg, þá verður gleðin það
eigi síður, er Jesús gefur soninn aftur móður sinni. — Hvor
myndin um sig, hin grátandi og hin fagnandi móðir, gæti
gefið málverkinu gildi listarinnar, og móðurmálverkið. hvort