Nýtt kirkjublað - 15.12.1908, Blaðsíða 6

286^______ NÝTT KIRKJUBLAÐ
— — Upp skýtur jörðinni aftur úr sænum, er j)á græn
og fögur; vaxa ]m akrar ósánir .... Því næst koma þeir
Baldur og Höður frá Heljar. Setjast þá allir samt og taiast
við og minnast á rúnar sínar og ræða of tíðindi þau, er fyrr
uni höfðu verið . . . . Þá finna þeir í grasinu gulltötlur þær,
er æsirnir höfðu átt. — —
Og lika ber svo mikið á milli að guðs- eða gullaldar-
ríki spámannanna er alt þessa heims Eddu-rikið er yfir-
heimslegt „á Gimli á himni“: „Þar skulu dyggvai- dróttir
byggja, og of aldurdaga yndis njóta.“
V.
Stórkostlega mikið íhugunarefni er það, hvort kirkjan
hefir eigi vilzt að nokkru frá mannaveiðahugsjóninni fornu?
Réttara sagt, hvort hún hefir eigi orðið einhliða.
Hug-jóninni er haldið uppi með kristniboðinu Og mikið
er þar deilt um aðferðir og árangur. Hugsjóninni er hvað
mest haldið uppi með viðleitninni að ná til hinnar einstöku
mannssálar. Hvorttveggja er í beinu og réttu framhaldi af
hinu upphaflega mannveiðastarfi.
En sjálf umsköpum félagsheildarinnar? — Réttlæti, tieil-
agleiki, friður — í farsælu lífi með fullu jafnrétti allra?
Hefir kristin kirkja ekki oft stutt þau öfl mannfelagsins
sem einmitt halda niðri réttlætinu og heilagleikanum og frið-
inum — og farsæld fjöldans?
Eitthvað er það óumræðilega hryggilegt, að öílugasta
heyfingin í heiminum, næst kristindóminum, og í insta eðli sínu
náskyld honum, frumlegum og óvolkuðum af heiminum, að
þessi hreyfing — hjá vinnulýð menningar-þjóðanna síðasta
mannsaldurinn — skuli hafa skipast á öndverðan meið við
félagsskapinn þann, sem heíir lil geymslu guðsrikishngsjón-
ina frá sjálfum Jesú Kristi, og stöðugt ákallar — með bænar-
orðum sjálfs hans — að megi koma:
Koma til jarðarinnar
Erindiö liinum megin mcÖ cnska luginu lngra
er upphaf að löngu ijóði sem séra Malthías hefir ort í haust með
fleirum ljóðum, sem einu nafni heita Skólaljóð. N. Kbl, tlylur þetta
fósturjarðarkvœði jafnskjótt og rúm leyíir.