Nýtt kirkjublað - 01.01.1909, Blaðsíða 6

2__________________^TTKIRKJTJBLAÉ) ___________
skólabundinn orðkljúfur og spámaður fullur guðmóðs' og
andagiftar. Þegar hann hafði setið allan daginn við torveldar
trúarskýringar, þreif hann að kvðldi hljóðpípuna sína og horfði
á stjörnurnar gagntekinn af tónahrehn og trúarunaði. Hann
sem gat verið orðhákur eins og íiskisölukerling, hann gat
líka verið bljúgur eins og hliðlynd mær. Oft var hann ólmur
eins og ofviðrið sem rifur upp eikur með rótum. og svo var
hann aftur hlíður eins og blærinn sem hjalar við fagrar fjól-
ur. Hann var gagntekinn af geigursfullum guðsótta, fullur
sjálfsafneitunar til dýrðar heilögum anda, hann gat sökt sér
niður í hreinan andans unað, og ]ió bar hann glögt skyn á
dýrðir þessarar jarðar og kunni að meta þær, og af vörum
hans leið hið alkunna orðtak:
Sá sem aldrei elskar vín
óð né fagran svanna,
hann er alla æfi sín
andstygð góðra manna.
Hann var heill maður, mér liggur við að segja algjör
maður. Þar er engin aðgreining anda og holds. Það væri
})ví jafnrangt að kenna hann við hugarhyggju sem holdshyggju.
Hvernig á eg að orða það: I honum hjó eitthvað frumlegt,
óskiljanlegt, undursamlegt, eins og á sér stað um alla þá
menn er virðast reka erindi forsjónarinnar, eilthvað ægilegt
— einfalt, eitthvað rustalegt — ráðspakt, eitthvað háleitt —
einrænt — eitthvað ósigrandi — eðlistrylt.
Þýtt hefir úr ritum Heine skálds
Gudm. Finnbogason.
>jur yfir hafið.
Svo hefir hitzt á, að á sama missirinu urðu torsetakit'li í kirkju-
lelagi landa vestra og biskupaskifti hér heima, Bróðurkveðjur hafa
farið ú milli hinna nýju manna og fara þær hér á eftir:
I. Forsetinn ritar 5. nóvember:
I tilefni af vígslu yðar til biskups, sem eg í dag hefi
Iesið um í íslenzkum blöðum, leyfi eg mér að tjá yður hug-
heilar blessunaróskir.