Nýtt kirkjublað - 01.01.1909, Blaðsíða 11

NÝTT KIRKJUBLaÐ
7
hin nýja kirkja verði reist á öðrum stað. Kirkjueigandinn,
Þorvaldur óðalsbóndi Arason á Víðimýri, tekur vel í |)etta,
og getur þess, að merkir útlendir ferðamenn hafi látið sömu
ósk í ljósi.
Tillaga prófastsins verður væntanlega tekin til greina og
hafi hann þökk fyrir að atiiuga þetta. Hih nýju lög um
verndun fornmenja gera einmitt ráð fyrir slíku „Seinasta
torfkirkjan" verður þá „friðuð fornleif" undir umsjón forn-
menjavarðar.
Allar siðaðar þjóðir telja sér skylt að varðveita menn-
ingarsögu sína í lifandi myndum, því að sjón fræðir betur
en saga.
tjaltalín skólameisiaíi.
N. Kbl. mintist haus í sumar sem leið með fáeinum viðurkenn-
ingarorðum, mjög svo maklegum og íburðarlausum. Ritstj. vissi
að Hjaltalín átti skamt ólifað, og vildi koma hlýju orði til lians
áður en vegir skildust. Útafþví íékk ritstj. lieldur óhlýja kveðju,
og er meinlaust að húu sjáist, þó að eigi væri húu fleirum ætluð.
Bréfið koin að vestan, frá merkismanni og sannast af dóminum
hið fornkveðna, að hvergi er spámaður óvirtari en i ættborg sinni.
Kafli úr bréfinu hljóðar svo, en feld eru burt nokkur stóryrði:
„Þur [í N. Kbl ] er verið að hæðast að líkræðum. Það má vel
vera að sumar líkræður séu svo að um þær megi segja: „Sumra
manna siður er etc.“ En livað má þá segja um lofræðuna um Jón A,
Iljaltalin á næstu bls. í blaðinu? Annað eins óraótíverað [ástæðu-
laust] h.ól hefi eg aldrei heyrt í nolckurri líkræðu:
„Hjaltalín margt stórvel gefið lil stjórnar og kenslu" — og — „frá
lionum megi dærna, að holt mundi mentalífi voru að sækja meira og
fleira frá Englandi“.
Að segju þelta um IJjalla......... Mig hryllir svo við því, að eg
má ekki hugsa um það, hvernig farið var með þennan bænda- eða al-
þýðuskóla, sem svo miklu fé hefir verið kostað til —■ að setja svo
munn eins og Jón Andrésson fyrir hann! Þeir menn sem ráða þvi
ættu að straffast. Hvað hcfir liunn fært mentulífi voru frá Englandi?
— Hann hefir kent að tala dárlega ensku — og búið............... Eg
skoðaði Akureyrarskólann í hittiðfyrra, og þegar eg stóð í rektors-
kompunni, og andaði að mér húkarls og brennivinslyktinni, sem þar
lagði á móti mér, þá var eins og andaði á móti mér þessi makulausu
áhrif á þjóðlif vort, sem þú ert nú að prísa“. — —