Nýtt kirkjublað - 15.02.1911, Síða 2

4&
NÝTT KIEK,TTJBLAÍ)
uð dönskulegt —, þá spurði hann mig: „Er De vis paa at
íslænderne er modne til Selvstyre?" [Eruð þér viss um það.
að Islendingar séu orðnir færir um að eiga með sig sjálfir?]
Eg varð reið og sagði, að í öllu falli gætu þeir betur stjórn-
að, en sá sem ekkert þekti til, aldrei hefði verið heima og
ekki skildi eitt íslenskt orð.
En einmitt af þvi að eg var svo alveg viss um að nú
yrði alt gott, tek eg mér svo nærri, að hver skuli vera uppi
á móti öðrum. —
Kaupm.h. Mouradsvej 19., 14. apríl 1905.
fjjfíra Igniljótur scm prestur.
Agætlega hefir dr. B. M. Olsen lýst æfistarfi síra Arn-
Ijóts Olafssonar, einkum ritstörfum hans og þingmensku, og
nokkuð sjálfum honum. Er það sönn lýsing. (Andvari 1906).
Eg vil reyna að bæta dálitlu við, af því að eg held að
eg þekki síra Arnljót ílestum betur, því svo mátti heita að eg
væri heimamaður hans í 23 ár. (1881—1904.)
Eg vil einkum lýsa honum sem presti. Margur hefir sagt
sem svo: „Hann var mesti lærdómsmaður, ritsnillingur, mælsku-
maður og þingskörungur. En atkvæðalitill prestur var hann.“
Rétt er nú þetta alt, nema seinasta setningin. Það er óhætt
að kalla hann merkisprest. Eg var altaf við messu hjá hon-
um þegar eg var á heimili hans, svo að ræður hans eru mér
vel kunnar. Hann prédikaði oftast blaðalaust, talaði hægt, en
skýrt og hátt. Eg hefi líka heyrt ræður fjölda presta utan-
lands og innan, og lesið þó enn þá fleiri. Og eg hefi ekki
betur vit á, en að ræður hans þóttu mér einhverjar þær spak-
legustu og andríkustu, sem eg hefi heyrt og lesið. Og oft
voru þær mjög innilegar. Eg held að stólræður hans hafi
ekki staðið á baki þingræðum hans að snild og fegurð, speki
og andríki.
Sumum þótti nú ekki mikið í stólræður hans varið. Þótti
þeim þær veraldlegar og söknuðu þar ýmsra atriða, sem prest-
ar eru vanir að kenna. Og var það von. Ræður hans voru
í rauninni talsvert óh'kar vanalegum kirkjuræðum. Barna-