Nýtt kirkjublað - 01.10.1913, Blaðsíða 6

222
NÝTT KIÍtKJUBLAÐ
leikur eru rekin á dyr, en yfirdrepskapur, smjaður, mútur
og rógur eru þá hentug og oft sigursælustu vopnin. Vérhöf-
um fæstir af oss verið settir á skólabekk til að fá sérmentun
í viðskiftafræði. En allir höfum vér fengið fræðslu nokkra í
almennri lífs-viðskiftafræði, sú fræðsla heitir kristindóms-
fræðsla; oss hefir öllum verið kent að vera kristnir menn,
og sú fræðsla kennir oss, hvernig vér eigum að koma fram
í viðskiftum vorum við guð og menn, öll eiga þau að vera
bygð á kristilegum grundvelli; séu þau það ekki, er hollast
að vera laus við þau. En fyrsta og síðasta kenning hinnar
kristilegu viðskiftafræði er þessi: vertu vandur að meðölum,
sem mér finst nokkuð sama og sagt væri: vertu samvisku-
samur í öllum þeim málum er þú átt í við guð og menn, og
það aftur sama og sagt væri: vertu kristinn i orði og á borði.
Vertu hreinn ekki aðeins að utan, heldur og að innan, það
er þrifnaður, sem allir ættu að temja sér, og kenna ætti á
skólunum kröftugar en kent er.
Á flestum svæðum vors íslenska þjóðlífs bryddir nú orð-
ið töluvert á þessu vandlætisleysi í vali þeirra vopna, er þurfa
í lífsbaráttunni. Þó mest beri enn á því í hinum beinu fjár-
málum, þá eru þó mörg önnur mál mjög menguð af þeirri
ólyfjan. Eg nefni hér aðeins stjórnmálin með öllum sínum
margkynjaða óþverra. Og eg fæ ekki betur séð, en að þelta
alt stafi aðallega af því að þjóðinni er að gleymast hin krisli-
lega viðskiftafræði, sem híýtur að hafa í för með sér þjóðar-
blessun, engu síður en einstakslingsblessun, ef fylgt er. Og ef
þessi meinsemd á sér stað, sem eg ekki einn aðeins finn, að
til er, þá getur naumast kirkja Jesú Krists þagað, eða geng-
ið afskiftalaust fram hjá, án þess að reyna að binda um og
lækna sárin áður en of seint er.
Það getur verið að hinir ungu embættisbræður séu í þessu
efni bjartsýnni en eg, það getur verið að aldur minn og ýms
sár lífsreynsla haíi gjört augu mín svartsýnui en rótt er í þessu
efni, um það skal eg ekki dæma, en eitt er víst, að afþvíeg
er elstur yðar allra, hlýt eg að hafa flest dæmin í endur-
minningunni, og eg get ekki annað fundið en að um leið og
lífið fær víðtækari og fleiri viðfangsefni að stríða við, fjölgi
hinum ódrengilegu vopnum, að tíðari verði ódrengileg bardaga-
aðferð og þá um lejð fjölgi ódrengjunum eða þeim, sem eru