Tímarit iðnaðarmanna - 20.12.1941, Blaðsíða 18

Jólahefti Tímarits iðnaðarmanna 1941
Nýtízku bókbandsstofa
i Reykjavik.
allt land fyrir haustkauptíðina, þá birgðu sveit-
irnar sig upp til vetrarins, fram að þeim tíma
ínáttu menn ekki sinna neinum lestri vegna
annríkis, en eftir haustkauptíðina tók við hinn
rólegi vetrartími, kvöldvökurnar, þegar mönn-
um gafst gott næði lil lesturs, menn beinlínis
þörfnuðust bóka. Á vinnustofunum hélzt þó
annríkið til jóla. Það var hvorttveggja, að í
annríkinu fyrir síðustu strandferðirnar var það,
sem ætlað var Reykjavikurmarkaðinum, ofl
látið híða og tekið til við það á eftir, og svo
var „jólabandið", einkahand til jólagjafa, unn-
ið fyrir jólin og þá oft mjög mikið annríki
síðustu dagana. Einkaband var þá unnið liltölu-
lega miklu meira en nú, því að miklu meira
var af óbundnum bókuin á markaðinum, menn
höfðu helzt peningaráð á þessum tíma, eftir
sumaratvinnuna, og leiddi þetta því allt hvað
af öðru.
Eins og áður er getið var oft annríki mikið
síðustu dagana. Mönnum liættir við að koma
of seint með það, sem þeir ætla að láta vinna,
og iðnaðarmönnum hættir við því ég vil
ekki segja að vera svikulir, cn að ætla sér of
mikið, að verða lengur með verkið en þeir
ætluðu. Þar sem ekki var sendill, urðu nem-
endurnir að fara með bækurnar. Þó að Reykja-
vik væri minni um sig þá en nú, var minna
um þægindin, ekki fenginn bíll, þó að pakkinn
væri nokkuð þungur, og hann varð að vera all-
mikið þungur til þess að tæki því að fara með
hann á vagni, sem oftast varð fyrst að fá að
láni. En allt var þella þó gaman — gaman að
hafa fengið að spreyta sig á einhverju vanda-
sömu, gaman að fara mcð gjafir, sem maður
vissi, að átti að gleðja aðra með, gaman að liafa
aflað sér einhvers slíks sjálfur og mega njóta
þess á jólunum, i þægilegri hvíld eftir skorp-
una, sem á undan var gengin.
Að námstimanum loknum fór ég til útlanda
og dvaldist þar i nokkur ár. Þó að ástæður væru
þar aðrar en hér, sala á bókum ekki bundin
við haustkauptíð eða útsending við síðustu
strandferðir, hagaði þó mjög líkt til um bóka-
markaðinn, liann var langmestur að Iiaustinu
og fram til jóla. Af nýjum bókum, sem koma
út á einu ári, koma líldega þrír fjórðu hlutarnir
á limabilið október—desember og koma þær
langörast út rétt fyrir jólin. Þetta er yfirleitt
alls staðar lenzka. AIIl er miðað við jólamark-
aðinn, hann ber uppi bókamarkað alls ársins.
Jafnvel þar, sem trúarlegt gildi jólahelginnar
hefir dofnað, helzt þessi lenzka við. Það er
reyndar varla viðeigandi að kalla þetta Ienzku.
Réttara er að komast svo að orði, að það Iivíli
sérstök helgi yfir þessu livorutveggja í sam-
einingu, bókunum og jólunum, helgi, sem við
vonum að aldrei dofni.