Tímarit iðnaðarmanna - 20.12.1941, Blaðsíða 46

Jólahefti Tímarits iðnaöarmanna 1941
Þettu er ekki stóll prinsessunnar, sem varð
veik uf dekri og aðgerðarleysi. Hunn er mikið
dáður ldutur á Þjóðminjasafninu. Smíðaður
úr hvalbeinum af Stefáni Eiríkssyni.
Þetta fallega sjal gæti vel verið sjal prins-
essunnar í æfintýrinu, svo fallegt er það og
vel unnið. En það er eign Halldóru Bjarna-
dóttur, heklað úr togi og svo rammíslenzkt,
sem nokkur hlutur getur verið.
uð, sendið þiS eina lierdcild inn í eldhúsiS aS
vekja matsveininn. Hann steinsefur, sldnniS aS
tarna. Ég lieyri hroturnar í honum alla leiS
hingaS.“
Gvendur sat lijá prinsessunni viS iiorSiS, og
daginn eftir voru þau gefin saman í lieilagt
Iijónaband. Þau unnust hugástum og urSu
fjarskalega hamingjusöm. Gvendur varS kóng-
ur og prinsessan varS náttúrlega drottning.
Kæmi þaS fyrir síSar, aS drottningin ætti erf-
ilt meS svefn, hlupu þau lijónin venjulega yfir
í SauShæSirnar og ellust viS féS stund úr degi.
Þá féll allt í ljúfa löS.
„Mér er sama, livaS liver segir, það hlýtur aS
vera eitthvaS dularfullt viS SauShæSirnar, eitt-
livaS yfirnátlúrlegt,“ sagSi gamli kóngurinn.
„Ég sný ekki aftur meS þaS.“